blogs

Category: Laos

india truck

Why More is Less

Why More is Less and Less is More from a bikers perspective.

We’re living in a world where everything always needs te be more. We need more and want more, we are working more and more efficient so that we can earn even more. Companies clearly want to make a profit every year, but every year they must be more profitable than the previous years. We want more and more possessions, more money, more of everything … more … more … more …
Cycling through Laos gave us a different insight. Loas is starting to become a decent backpacker’s paradise but Laos is still one of the poorest countries in the world with an annual income of $ 3,100 (2013) per capita. Is generally believed that more than a quarter of the population lives at or below subsistence level. To cycle through it, it is really a great country with great scenery and great people. The roads are not always good, but more about that later …

It was a hot day, like every day in Laos. We were cycling along the only good asphalt road from north to south Laos. Because we were thirsty we stopped at a little shop on the side of the road. It didn’t really look like a shop, though. It looked more like a garage without a garagedoor. At the spot where normally the door would have been was a low glass case with merchandise offered. The merchandise consisted of a bowl with green vegetables and one can of Coca-Cola.<br>The owner of this very scantily stocked shop looked at us from his hammock which was hung positioned diagonally through the entire store. With the motto; Less is More, he replied to our request. We requested to buy the Coca-Cola, but he would rather lay in his hammock. He turned around and lounged on. There was nothing more we could do but to cycle on, without the can of Coca-Cola…

In mid Laos is a highway from west to east Laos. At least the map entitles a highway that connects Thailand with Vietnam. The road, however, consists of no more than a wide dirt road that is heavily used by trucks and traders between the two countries. There is always work to be done somewhere on the busy road. Rain, sand and heavy traffic do go hard together. We were on our way towards Vietnam when we came upon a long line of trucks and buses. Everything was stuck, really stuck! We on the other hand had only two wheels and were small. So we could easily pass the long line of waiting vehicles. Leading the long line it became clear to us what had caused all this misery. The “highway” looked like a huge building site with water and plenty of red mud. With in the middle of it some heavy trucks stuck deep in the sucking mud. The trucks tried to pull each other out of the mud. Without even any results. We watched the misery for a moment and felt sorry for all truck drivers and bus passengers who were still waiting in line for all this to be dissolved. For them in this case; more was less. We cycle merrily across a quiet road from there to Vietnam.

“Highway in Hell”

A few weeks later we walked through a large place in Vietnam like “normal tourists”, without our bikes or cycling gear. Suddenly, we were approached by a couple of English folks, the guy asked us if we were traveling by bike. We looked at each other in amazement, how could he know we came up cycling here? We answered in the affirmative. He laughed “a few weeks ago” he told us “we were in the bus from Thailand to Vietnam when we entered a long line, the line got stuck and we could not go forward or backward, the cause appeared to be a major road construction. He continued: “I looked bored from the window of our overheated bus and was wondering how long we would standing up there when suddenly two long white guys arrived, cycling along and in no time they were gone again. We stayed behind and ended up there for three f*****g days!!!”

On the road in Laos

PakBeng, Laos, 25-02-02,

Vandaag zouden we met de boot naar Luang Brabang, een 2 daagse trip, we hebben onze planning wat gewijzigd en zijn maar 1 dag gegaan om zo nog een stuk extra noord Laos mee te pakken. 1 dag op de boot was ook lang genoeg het was een zit van 6 uur in een te vol gepakte boot op smalle houten bankjes. Onze fietsen werden boven op het dak van de boot geknoopt samen met nog meer bagage en nog een fiets meer. Deze 3e fiets was van Dermot en Schot die ook hier aan het fietsten is en bezig is met het uitzetten van een fietsroute door Laos voor zijn tourbedrijfje wat&nbsp; gespecialiseerd is in fietsreizen. ( Http://www.redspokes.com ) De boot was erg smal en daardoor ook erg onstabiel. Soms werden er mensen van links naar rechts verplaatst om de boot in de sterke stromingen van de rivier in evenwicht te houden, soms werden er mensen drijfnat door opspattend water.Bij vertrek met de boot hebben we ook nog even geld gewisseld, we voelden ons bijna miljonair want we kregen 868000 kip (200 gulden) in briefjes van 5000 kip (fl. 1,25)(het grootste briefje wat ze hier kennen)Aan het einde van de dag kwamen we aan op plaats van bestemming, een klein berg dorpje helemaal ingericht voor toeristen omdat iedereen die de boot naar LP neemt hier 1 nacht overnacht. Stroom was er niet alles liep op aggregaten en om 21:30 gingen de aggregaten ook uit en waren er alleen nog maar kaarsen om alles te verlichten. ‘S nachts om een uur of 4 werd ik wakker van geritsel in onze kamer, Benno ook, hij sprong op met zijn dolk in de aanslag en ging in het donker op zoek naar de rat die het geritsel volgens hem veroorzaakte. We hebben geen ratten gevonden en zijn we in slaap gevallen.

MuangHoan, Laos, 26-02-02

Het goede van Laos is dat het een franse kolonie is geweest en dat er dus voor ontbijt vanmorgen stokbrood met franse kaas was, hmmmmmm.
Vandaag was weer een fietsdag. We hebben samen met de Schot Dermot gefietst. De wegen waren slecht met grote gaten en bijna geen asfalt maar hoofdzakelijk greppel en dikke stenen. Stof happen dus… De mensen onderweg waren erg vriendelijk maar wel een stuk armoediger dan in Thailand. We fietsten door kleine afgelegen dorpjes en dichte jungle. Het was hier niet zo bergachtig als in Thailand maar een vette klim zat er af en toe wel in. Om 13:00 waren over. Dermot’s vrouw, Karen, reisde met de bus achter ons aan en was om 14:00 over. Het kleine dorpje waar we wilden slapen bleek nog een hostel te zijn ook nog, mazzel dus. Er zaten nog meer toeristen ook nog, een Nieuw-Zeelander een Israëliër een Duitse en een Oostenrijkse. De Israëliër was joods maar sliep samen met de dames uit Duitsland en Oostenrijk in 1 bed. Het was dus een vergevingsgezinde jood. hahaha.

UbomXia, Laos, 27-02-02,

Weer lekker gefietst vandaag al was het een lange zware weg up-hill, Dermot fietste ook weer met ons mee maar had alle zware bagage aan zijn vrouw meegegeven in de truck en ging dus een tuk sneller als ons. Halverwege was hij aan het lunchen vandaar hebben we weer samen gefietst tot het eind punt. De weg liep weer dwars door uitgestrekte jungle en door kleine vriendelijke dorpjes. Onderweg zagen we nog een truck met motorpech, werd even de hele motor vervangen, alsof het niets is. ‘S avonds hadden we een luxe hostel met een warme douche (jawel) alleen was er geen elektriciteit en dus ook was de douche niet warm. (da’s pech hebben) In het restaurant waar Benno waterbuffel heeft gegeten liepen de ratten over de muur van het terras.

PakMong, Laos, 28-02-02

Dermot heeft vandaag de bus gepakt, we waren dus weer met zijn 2en. Het was een zware klimdag. Onderweg had Benno 2 lekke banden vlak achter elkaar en heb ik dus lekker een middagdutje gehad. Aan het einde van de dag een verkoelende afdaling gehad van 30 km naar een heel klein dorpje waar we geslapen hebben in het goedkoopste hostel tot nu toe. (fl. 1,75 pp) Maar het was dan ook niet het beste tot nu toe, als je ging douchen (in een tuinhuisje) kreeg je een 10 liter emmer met water en een waterschepje mee om je mee te douchen.

LuangPrabang, Laos, 01-03-02,

Vandaag zijn we in 1 ruk naar LP gefietst, onderweg waren geen hostels o.i.d. Af en toe zat er een klim in maar het meeste was bergafwaarts met de stroom van de Nam Ou rivier mee. Het was 117km vandaag en we nemen dus in LP mooi een paar dagen rust om uit te rusten, om de was te doen en om alles hier te bekijken. Het schijnt de mooiste stad van Laos te zijn met alleen al 32 tempels.

Hieronder nog even een stukje van Benno, zoals hij de afgelopen week ervaren heeft:

Hoi iedereen. Vorige week zaten we dus vast in het plaatse Chiang khang. I.v.m verkiezingen in Laos vaarde er geen boot. En moeten we een weekend hier blijven. Avonds was er een groot feest bij de buren. De buurman was overleden, de kist versierd met kerst verlichting veel volk erbij en groot feest. Morgen werd hij verbrand en nu was het laatste afscheidsfeest. Wij hadden goed uit geslapen maar werden wakker van de toespraak die de boeddhistische priester hield en weer werd er veel gelachen. Om 13uur werd de kist op sleep touw genomen. Lange touwen er aan met veel volk erbij ik ben er maar achteraan gelopen. Ineens reed er een dikke mercedes naast me. Een rijke vrouw bood me aan om samen met haar naar de crematie te gaan. Zo zat ik dus voor aan, de kist werd op een brandstapel gelegd. Deksel er af ijzer draad er aan 25 meter uitgerold vast gemaakt aan een pilaar kist overgoten met benzine vuurpijl aan het ijzerdraad. De vuurpijl werd aan gestoken schoot de kist in en vloog in brand. Nu ging iedereen naar huis de mevr bood me aan om bij haar langs te komen. Ze bezit het grootste hotel van de stad. Zijn we in de middag nog even geweest was erg luxe. Ze bood aan om bij haar te slapen maar wij hadden onze nachten al vooruit betaald. Op de nacht markt kwamen we haar weer tegen en op haar kosten mochten we net zo veel loempia eten als we wilden, o ja met koeien oor en rijstepap! Dit ging er wel in daarna was er een straat karaoke hier kwamen we in contact met 2 Japanse dames dit was erg lachen om 24uur naar huis gebracht nog wat eten&nbsp; en naar bed. Zondag naar de waterval gefietst 2.5KM stond er op een bord. Na 10KM zandweg liep de weg dood in een dorp. Een man maakte met gebaren duidelijk dat hij naar de waterval ging. Wij met hem mee 2.5KM met de fiets aan de hand. Toen de fietsen laten liggen door de rivier de bergen in. Na 2.5 KM door het oerwoud kwamen we eindelijk bij de waterval. Ik denk dat hier niet veel volk komt. Maar het was erg mooi de terug weg verliep een stuk sneller. Maandag boot dag, het was erg druk Geld gewisseld in kip. Het grootste briefje in kip =5000 = 1.25gld we hadden 200gld gewisseld en kregen een plastic tasje met geld. De boot werd goed volgestouwd fietsen op dak. De boot was 20mtr lang en 2mtr breed. En erg wankel sommige mensen moesten van plaats verwisselen om de boot meer stabiliteit te geven. De Mekong rivier is erg verraderlijk draaikolken, rotsen onderwater, en op sommige stukken erg snel stromend. Na 6uur kwamen we eindelijk in Pakbeng aan in Laos. Een aanleg steiger hadden ze hier nooit van gehoord het dorp lag ook 20 mtr hoger op een rots dit was heftig klimmen om je fiets naar boven te krijgen.&nbsp; Gelukkig was er nog plek in een guesthouse. We zijn nu in Lhuang prabang Laos is een erg mooi land wel primitief. een emmer met beker is een douche en stroom is er ook niet.&nbsp; Dit was onderweg, nu in Lhuang prabang zijn we weer in de beschaafde wereld. Morgen wordt een zware dag 78KM berg opwaarts met kans op overvallen. Fietsers gesproken die de bus nemen ze hadden het over bendes die met dynamiet staven te werk gaat. We zien wel, tot nu toe was de bevolking super aardig, waar we doorheen fietsen staat het dorp elke keer weer op z’n kop.

LuangPrabang, Laos, 02-03-02,

Vanmorgen eerst lekker uitgeslapen en toen goed ontbeten. Verder vandaag “Wat That Phou Si” gezien, een tempel boven op een berg midden in de stad die uitkijkt over de hele stad. Het was 400 treden omhoog en Boeda had er ook nog een voetafdruk achter gelaten. ‘S avonds zijn we nog uit eten geweest in een Indisch restaurant met een Canadees stel wat heel Azië doorkruist met een tandemligfiets.

Luang Prabang, Laos,03-03-02,

Vandaag ben ik met Karen naar de grotten geweest hier 1 uur varen vanaf LP. We hadden de boot voor $11 met ons 2en afgehuurd. We waren extra in de middag gegaan omdat de zonsondergang op de terugweg over de rivier erg mooi moest zijn. De grotten waren wel mooi alleen een stuk kleiner dan verwacht, er stonden 4000 boeda’s, dat lijkt dus wel heel wat maar ze waren er in alle formaten dus ook hele kleintjes en dat schiet niet op natuurlijk. Het was wel de moeite waard en het was gezellig. De zonsondergang was wel mooi alleen waren er af en toe nog waren wat wolken. Na terugkomst zijn we nog even de tempel in geweest die recht tegenover de aanlegsteiger van de boot lag. Daar was net een “mis” bezig, een indrukwekkend monniken gezang. ‘s Avonds zijn we nog even uit eten geweest met Dermot en Karen en heb ik nog even ge-internet.

KiouKaCham, Laos, 04-03-02,

“Monster Hill Day” zo stond de fietsdag van vandaag beschreven in een routebeschrijving die we hebben van dit stuk tot aan Viantienne.Maar eerst voor vertrek moest ik nog even mijn achterband repareren want die bleek plat te staan. Vandaag was het inderdaad flink klimmen, 2 klimmen van 16 en 21 km lang. Als je na gaat dat de snelheid van een beklimming op zo’n 6kmp/uur ligt kun je wel na gaan hoe lang je er dan over doet en dan de afdalingen en de pauzes nog niet een meegerekend.
Tussen de twee beklimmingen was een afdaling van 17km, het was net af er een hete föhn op ons gericht stond toen we steeds lager in het dal kwamen. Het bleek er 38 gr. te zijn en toen dus nog weer 21km klimmen, Pfffff, erg warm dus. Aan het einde van de 2de klim kwam me een vrachtwagen voorbij gekropen maar die ging nog net iets sneller dan mij dus heb ik me er aan vast gegrepen, toen ik Benno voorbij ging is hij aan de andere kant v.d. vrachtwagen gaan hangen, de chauffeurs hadden de grootste lol. We waren een half uur voor zonsondergang in het dorpje waar we sliepen, nog net op tijd dus. In het dorp was geen hostel maar in het restaurant waar we wat eten wilden werden we erg gastvrij ontvangen en ze boden ons aan om er te blijven slapen wat erg welkom was. Het eten bestond uiteraard uit noodlesoep, wat me onderhand al weer de oren uitkomt. Het douchen gebeurde achter het restaurant in de toilet met een mandiebak, maar ja we hadden een slaapplaats.

MuangPhuKhun, Laos, 05-03-02,

Vandaag was weer veel afdalen en klimmen maar niet zo extreem als gisteren en het was maar 50km (gisteren 83) Rond de middag waren we dan ook al in het dorpje met het hostel waar we zouden slapen. Het hostel zat op de enige t-splitsing die het dorp had en het was het dus goed druk. Het hostel had een balkon, we hadden zo dus mooi wat te kijken. Het hostel was alleen niet erg schoon, toen we aan kwamen werden de lakens van de vorige slapers even op geschud en weer opnieuw gebruikt, ook het toilet was geen succesnummer, het werd nl.ook gebruikt door alle buspassagiers die in die plaatsje moesten overstappen op een andere bus. Voor het douchen moesten we eerst een jerrycan met schoon water van beneden halen om ons te kunnen douchen. ‘S avond zijn we uit eten geweest met een ander stel fietsers die ook bij ons in het hostel zaten en die de route tegengesteld fietsen, een Britse man en een Duitse vrouw.

Kasi, laos, 06-03-02,

Vanmorgen moesten we afdalen uit de wolken want het was erg mistig in het dorpje waar we sliepen omdat het boven op een berg lag. Eigenlijk was het vandaag bijna alleen maar afdalen met af en toe een klimmetje. Het was dus vet down hill in een erg mooie omgeving, zulke dagen moeten we vaker hebben. Vlak voor het einde spraken we nog een Nederlands stel die ons tegemoet kwamen fietsen, zij gingen iets minder snel hahaha. Onderweg hebben we ook voor het eerst Benno’s nieuwe waterfilter gebruikt om drinkwater te maker, leek ons een stuk goedkoper dan flessen water en een stuk milieubewuster dan elke dag een stuk of 6 plastic flessen weg te gooien.

In een hostel aangekomen bleek die gloednieuw, het verpakkingspapier zat nog om de wasbak. En dat voor 30000kip (fl 7,50), niet slechte.’S avonds hebben we wat gegeten in het restaurant naast het hostel, ze bleken er ook nog andere dingen dan alleen maar noodlesoep te verkopen.

In het restaurant kregen we ook nog les Lao van de dochter van de restaurant eigenaar die overigens dronken was van de laolao (lokale whisky) De laolao was mij veel te sterk en heb het dus maar bij een glaasje fris gehouden.

VangVieng, Laos, 07-03-02,

Vandaag was weer het meeste down hill maar het eindigde in de regen. Het landshap deed me heel erg denken aan het landschap van Nieuw-Zeelandse zuider-eiland door het slechte weer en de hoge rotsachtige bergen. In VV aangekomen bleek dit erg toeristisch te zijn met internet, pizza, bars en veel toeristen (te veel). ‘S avonds hebben we wat gedronken in 1 van de vele barretjes, het was net Loret ‘d Mar. Overmorgen zijn we hier zeker weg, morgen alleen nog even de grotten bekijken waar het plaatsje bekend om staat.

VangVieng, Laos, 08-03-02,

Van morgen vroeg eruit om de grotten te gaan bekijken, dit zijn de grotten waar het plaatsje zo beroemd om schijnt te zijn. Omdat het hier heel erg toeristisch is gaan we vroeg om voor de massale drukte uit te zijn. Na een stevig ontbijt met stevige speelfilm kwamen we rond een uur of 9 bij de grotten aan. We bleken de eersten te zijn, blijkbaar gaat het nachtleven in dit dorpje net iets te lang door. De ingang van de grot bleek afgesloten te zijn met een hek met daar omheen een groot slot. Aangezien we niet voor niets zo vroeg uit bed waren gegaan en Benno zijn zakmes c.q. worktool bij zich had stonden we binnen 5 minuten binnen. Het hek hadden we netjes open laten staan om zo een excuus te hebben dat het hek nog open stond van de vorige dag. De grotten waren op zich erg mooi. Het was puur natuur, geen verlichting, geen uitgehakte paden en geen pijlen met “deze kant op”. We hadden onze zaklampen meegenomen en zo konden we op verkenning uit al was het wel uitkijken dat je niet verdwaalde in 1 van de vele gangen. Halverwege gaven de “2,50 shop batterijen” van Benno het op, Ik had nog een paar extra bij me en zo konden we verder, vol verlicht. Uiteindelijk kwamen we uit bij een uitgang ergens ver boven de oorspronkelijke ingang, met een gigantisch uitzicht. Ik moest op dat moment ook erg nodig naar de wc, zo’n mooi uitzicht had ik er nog nooit eerder bij gehad. hahahaha. Na zo’n anderhalf uur gedwaald te hebben stonden we weer bij de ingang. Het hek was weer netjes op slot gedaan. Weer kwam Benno’s zakmes goed van pas en voor we het wisten stonden we weer netjes buiten met het hek achter ons op slot, alsof er nooit wat gebeurd was. Toen we beneden aankwamen op de verzamelplaats troffen we een uiterst verbaasde gids aan. Hij ging in gebrekkig engels met ons een discussie aan. Wij niet begrijpen!!! Toen we hem de kosten betaalden wat hij normaal voor een trip kreeg (fl. 1,25pp) werd hij snel rustiger. Na nog even gezeten te hebben zijn we verder gefietst, op naar de volgende grot!!! Via allerlei omwegen en badend door kleine rivierstroompjes kwamen we bij de meest populaire grot aan. Deze grot werd in vroegere dagen gebruikt als bunker tegen de chinezen. Het was een goed verlichte, goed begaanbare grot vol met schoolkinderen. Toen we wat later onder het genot van een stevige maaltijd zaten na te genieten van al onze avonturen kwam de Schot Dermot toevallig, vol bepakt, voorbij fietsen. Voor ‘s avonds hebben we met hem een afspraak gemaakt om wat samen te eten. Vandaag vond ik ook voor de eerste keer in Laos een beetje betaalbare telefoon om even naar huis te bellen. Jippie!

Thalat, Laos, 09-03-02,

Vanmorgen zijn we weer op de fiets geklommen, na ongeveer 10km kwam ons een Nederlander tegemoet gefietst, Peter. We hebben een uur staan praten en veel informatie uitgewisseld, hij had al in veel delen van Azië gefietst waaronder Tibet, ons grote struikelblok voor deze reis. Het schijnt dat Tibet potdicht zit maar we horen soms ook hele andere verhalen. We zullen wel zien!
Verder op de fiets maar weer. Onderweg komen we ook nog een Oekraïner en een Zwitsers stel tegen. Veel fietsers hier, op het grootste fietspad van Azië, zoals route 13 in Laos ook wel genoemd word. We vinden het helemaal niet erg om meerdere fietsers tegen te komen, in tegen stelling tot veel bustoeristen die elke toeristisch plaats te toeristisch vinden. Daar hebben wij niet zoveel last van, wij komen ook nog door het onaangetaste Laos waar de kinderen je een halve kilometer voor een dorp je al opmerken en beginnen te juichen en te springen waarna vervolgens het hele dorp uitloopt om die twee vreemde vogels, op een vol bepakte kleurrijke fiets, te komen bekijken.
Het grote voordeel van andere fietsers tegen komen is ook dat je altijd zeer actuele informatie krijgt over de wegen, de bergen, waar hostels, visa toestanden en politieke situatie ter plaatse.
De route was vandaag goed te doen, 1 klein klimmetje de rest vals plat naar beneden. We hebben een stuk extra gefietst omdat we het hostel in Phong Hong niet konden vinden. We zitten nu vlak bij een groot stuwmeer, wat bijna heel Laos en delen van Thailand van stroom voorziet. Dit stuwmeer wilden we ‘s avonds nog even gaan bekijken dus we stapten weer op de fiets. Echter zonder resultaat, na 12km kwamen we er achter dat we goed fout zaten, terug maar weer. In het dorpje aan gekomen zagen we de twee Canadezen op de tandem ligfiets, in een restaurant zitten, we zijn dus maar even aangeschoven want we hadden nog niet gegeten. Ze bleken nog steeds veel problemen met de fiets te hebben, de nieuwe schijfremmen waren inmiddels blauw geblakerd door de grote hitte tijdens het remmen in de afdalingen. (advies dus: ga nooit een fietstocht maken door Azië op een tandemligfiets. A. het werkt gewoon niet, B. er zijn bijna geen onderdelen voor te krijgen!)

Vientiane, Laos, 10-03-02,

Vanmorgen zijn we dus eindelijk bij het meer geweest en er een stevige bord aardappelen met gebakken ei als ontbijt gehad. De Canadezen zaten vandaag voor ons, we hebben ze niet meer gezien maar een Nederlands stel op de fiets wat we onderweg tegenkwamen vertelde het ons. De weg was nagenoeg vlak met af en toe een klimmetje en een kleine afdaling. In Vientiane, de hoofdstad van Laos, aangekomen hebben we twee uur gezocht naar een beetje betaalbaar hostel. We hebben er eentje gevonden in het centrum van de stad voor us$ 4 per kamer per nacht.

Vientiane, Laos, 11-03-02,

Wie wil reizen in Azië heeft visa nodig, dus wij ook, ook voor de komende landen Vietnam en China, ook moest onze visa voor Laos verlengt worden met 2 weken zodat we op 6 weken voor Laos uitkomen. Al deze visa toestanden doen we via een reisbureautje hier tegen over ons hostel, waar je ook nog kunt internetten. Het kost ons al met elkaar 10 dagen en zitten hier dus mooi vast in een hoofdstad wat met 150.000 inwoners eigenlijk niet veel voorstelt. (ze hebben maar 4 verkeerslichten!) Al deze verveling werd Benno vanmiddag al te veel, hij besloot de ventilator van onze kamer eens goed onderhanden te nemen omdat dat ding wel erg veel kabaal maakte. (het koste hem 2 dagen en hij werkt nu helemaal niet meer, we hebben inmiddels al een nieuwe)
De Schot Dermot kwamen we ook weer tegen vandaag, hij kwam net aangefietst en heeft inmiddels de kamer naast die van ons.
Vanmorgen zijn we ook nog “even” naar het land meetkundige instituut van Laos geweest voor kaarten van China, echter zonder enig resultaat overigens. Ze hadden er alleen maar kaarten van Laos maar wel in alle soorten en maten.
Nou dit was het weer, voorlopig. Het verslag van onze belevingen hier in Vientiane doe ik later in 1 keer, we maken overdag niet echt veel mee om over naar huis te schrijven…

Dong Ha, Vietnam, 01-04-02

Daar zijn we weer, ditmaal veilig vanuit Vietnam. Een update heeft even op zich laten wachten, excuses hiervoor! Toch veel lees plezier met het stuk hier onder, geschreven door Benno.
Zo, Laos hebben we gehad. Negen dagen Vientiane waren de moeite waard. Visa voor Vietnam en China perfect voor elkaar. We mogen 3 maanden China in. De weg van Vientiane naar Savanakhet was perfect. Mooi glooien maar ‘s middags erg heet.
Bevolking super aardig. Spreken alleen geen woord engels.
Bijna bij elke pauze word ik gekoppeld of ten huwelijk gevraagd. Veel lachwekkende situaties mee gemaakt. In Seno, Laos uitgenodigd bij een familie kregen we een groot bord met krekels. Dit smaakte erg goed komt alleen in een bepaalde tijd voor. Overnachting lukt ons tot nu toe altijd. Maar sommige erg goor kakkerlakken in de kamer en op straat veel ratten maar die worden met smaak opgegeten. We doen maar gewoon mee want eten bestellen wat je wilt hebben is een kunst.
Werken is niet uit gevonden in Laos, het liefst geven ze je noodlesoep ‘s morgens, ‘s middags en ‘s avonds. In winkels achter de kassa hangt standaard een hangmat en dan kijken ze niet erg vrolijk als je wat koopt. Hongerlijden doet hier niemand in de natuur is genoeg voedsel en daarom maken ze hier ook geen drukte. Een hutje is meer dan genoeg voor ze plus een schotelantenne van zo’n 4m. Slapen doen ze bijna de hele dag, echt een relax land.[als je geen drukte hebt. Veel fietsers ontmoet en veel tips uitgewisseld. Onderweg nog een ongeluk meegemaakt. Achterwiel van een taxibusje afgeknapt. Baby met gat in het hoofd, onze verband trommel erbij en netjes verbonden. De mensen waren ons erg dankbaar. In Savannakhet 1 dag rust gehouden kleren gewassen.Naar de kapper geweest voor 5000 kip =1.25 gld. en de stad bekeken, nog veel resten uit de oorlog. Van hier uit nog 60 km goed wegdek. Wat we toen kregen is niet te beschrijven. Een grootte stof bende gelukkig had ik een stof petje bij me maar erg zwaar met deze hitte. Gelukkig viel er ‘s nachts veel regen. Nu was het geen stof maar modder dit was ook geen lolletje. Binnen 2 KM zaten je wielen zo vol met klei. Dat er geen beweging meer in zat. Met een stokje alles er uit purken. en weer +/-2KM verder. Een voordeel het was nu bewolkt. Met veel moeite bereikten we de grens van Vietnam. Onze fietsen zien er niet uit. Vietnam is een werkvolk zelf op eerste paasdag gaat het er van. De claxon maakt hier overuren en ze rijden erg hard. 4 fietsers die hier op reis waren zijn al overreden. Alleen geld wisselen is een groot probleem. Banken zijn er bijna niet. Gelukkig erg lief gekeken in een postkantoor. we kunnen nu even verder. Overnacht bij een familie was erg gezellig. Nu zijn nu in Dong ha ,mijn achterband (schwalbe marathon xr) heeft het na 3000KM begeven. De zijwanden zijn uit gescheurd mijn reserve band moet er op. (Gelukkig geen Schwalbe) De fiets goed schoongemaakt. Verder is alles goed. Morgen naar de zee als we een geschikte plek vinden blijven we daar een paar dagen.

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén