blogs

Category: Ecuador

Bikepacking Ecuador

When we cycled into Ecuador coming from Colombia we were a bit in a hurry because Maud would arrive in Quito within a week. We had still some kilometers to ride and some hills to challenge. The week was enough for us to explore the emptiness of the northern mountains with some 4000m plus passes.

From Quito Maud joined us backpacking around Ecuador for three weeks.
Stories and pics about this part of our Ecuador experience here

After Maud left we cruised east into the Amazon region, the part of Ecuador we didn’t see when Maud was here. Coming from Quito, after a misty and rainy mountain pass we drove down into the warm and humid Amazon and cruised south.

The last part to the border with Peru was the hardest part. We often pushed our bikes up the steep hills instead of cycling.

Have fun reading again:

Huge line in front of the Ecuador border.

We come closer to the migration office. Just an hour or so to go.

After in line for 5 hours we finaly got our passports stamped. In the meanwhile we made new friends.

Yeah.... finally cycling into Ecuador by the end of the day.

Nice views in the first K's already.

Found a hidden spot to camp for the night. Just 10km after the border.

Breakfast the next morning.

The track is getting worser but the views even better.

A lot of cactus found up here.

Very lonely road.

We climb up higher. The weather nice and cool.

Scotland?

More cactus...

Can anybody tell us what this is?

From the top of the 3725m pass a long way down.

Deep canyon

Hidden spot to camp.

Next day, nice views.

Looking to the road underneath where we came from.

Camping and cooking at the Bomberos. (Firemen)

A long road down into the next town.

After a downhill always an uphill appears.

Having another drink.

An old woman with her cows on the road to nowhere.

At a restaurant this young lady served us pretty well 🙂

Camping "Mitad del Mundo" (Middle of the earth)

Very close to the equator we camp and have stunning sunset lights over the valley underneath us.

Camping at the equator.

Yes, we are at N 00.00000 degrees!

From here on we will cycle the southern hemisphere.

Down to Quito now for a backpacking break with Maud.

At Arie's place. A Dutch camping owner close to Quito. Here we can leave our bikes for the time Maud is with us. At this picture we figger out what we need for our 3 week backpacking holiday with Maud.

Wanne read the stories and see the pictures what happened in the meanwhile, follow this >link<

On the bikes again coming from Quito after our break with Maud for a few weeks.
"Nature is our home, don't destroy it!"

Wildcamp again but the next morning a flat before we leave.

Fresh yoghurt along the road. Breakfast!!!

Nice road down.

But soon it goes up and gets cooler and the headwinds stronger.
From 2500m climbing to 4100m in 30km.

6 degrees celsius at the top of the 4100m mountain pass. With the hard wind it feels like freezing.

Making music.

Restaurant, hopefully it's warmer inside then outside?

Yes!!! a fire pit. Finally warming up again and dry some clothes.

The direction we go, into the mountains again.

A hidden lake between some mountains.

Cycling up to the clouds again.

Camping along a mountain stream in the misty jungle.

It looks perfect but everything is super wet.

The river came up last night, we guess we have to leave.

Rain rain rain...

Free water from the buildings roof at the top of the Quacanayos mountain pass to make some hot tea and coffee from.

Going down it keeps misty and wet. Sad we can't see the beautiful mountains around us.

But still nice views so now and than.

At the end of the day we find a nice and dry spot for camping.
This is close to the Cotopaxi mountain range which we hiked with Maud a few weeks ago.

Next day... sun again! From the cold in the heat, in the afternoon more than 30 degrees celsius.

Sometimes our camp spots are nasty, like here illegal in a farm shed...

...but most of the time we pick nice spots with good views.
This iOverlander spot was at the back of a gasstation looking over the Amazon at 1600m. Not that high but the Amazon is close to zero.
At the gas station we can take a shower after five days seeing none.

Looking east. Thousands of kilometers without roads and people, just jungle. Stunning!!!

Down to the jungle. Here we are close to Puyo and the road becomes even more empty. We hardly see any soul.

Big streams often mark the lowest point of the day. It's always climbing up again from here on.

Up and up we go... In the afternoon we have loads of rain. We cycle from small village to small village. Clearly you can see the people over here didn't see any school in their younger years and live very simple.

That night we found an empty house along the road. There was no one there so we squat the place for one night 😀

Good morning again.

Bye empty house.

Culture along the road. This is an indigenous man with a cooked mans head in his hand. They did this to their enemies in the old days.

We made it a short cycling day today when we saw this beautiful spot along a river. Also a good sunny afternoon for giving our clammy stuff some fresh air.

And with good read and a carton of wine it made my day 🙂

And a full rainbow was over our tent.

5:30 in the morning we woke up with this view.

A hot day of cycling... one of the very few. In the Amazon region we had loads of rain since the rainy season didn't end yet. Now it's 35+ again. Since the highway bend off to Cuenca the road became even more empty as it was already. The road goes steep up and down al the time. Very exhausting.

By the end of the day we pass a village where the cook pigs meat + sugarcane + potatoes in a big bowl.

It's a ritual with friends and beers.

Arjan had to try it as well.

Taking a bath after a warm day is awesome.

Thumbs up, this is ultimate freedom!!

The Red Light District?

The next morning we wake up in the blistering rain. We pack up our wet tent and wait a while for better weather.

We wait and wait...

... and we discover Kim has a flat tire. We patched the tire and took off. It was still raining 🙁

Accidentally Kim drove in this huge mud slide.

Stuck in a mud slide and hard pushing out. The road was just gone.

More mud slides.
It's Sunday today and every little shop we pass is closed. We can't find any food till we find one which is open but only sells chips and cookies. Guess what we ate?

Next day in Limon; Happy birthday to me 🙂
In the evening we find the only restaurant in town which is open. It has a lot on the menu but today they only have Pizza. And we don't have any choice, they only have one flavour of Pizza. Luckily it's a good one.

Skipping the rain and take a ride more south to Loja.

The poor dog bound on the roof of a public bus 🙁

Fixing day: Insects ate small holes in our tent floor over the last year. We patched them with duck tape.
Also Arjan's iPhone was broken and we found a shop in town who could fix it.
And... we had our clothes washed in a laundry, the first time since four months ago in Mexico. We smell like flowers again. But for how long? 😀

After a few nights in Loja going south and after climbing from 1600m to 2500m going down to Vilcabamba. The town with the oldest people in the world.

Ahhh, this is why Kim is so fast all the time...Coffee...

The mountains around Vilcabamba.

At the ecolodge.

Our kitchen for a few days.

The baños.

The river to swim in, 10m from our tent.

Hiking time. Ridge Trail 3.

No, this picture is not taken from inside a rabbit hole, the route is just very steep up.

Vilcabamba in the back.

Our route map for today.

A break at the highest point of the route.

Down again.

Walking down fast we nearly walked into this fellows huge web. At the last moment we saw the big spider, just 10cm in front of our face.

Up to Gully Trail 2.

Huge walls made out of mud and stones.

At the end of all the hiking we reached Bathing Spot 2.

Not to bad at all. Although Kim had huge allergic reactions from the water.

Having some snack, one of the many street dogs begged for some meat as well. And he got some...

Street art.

No cyclists aloud 🙁

Relax.

Time to leave again. We planned to stay two nights at the Ecolodge but we ended up staying four nights in this little paradise.

Village centre of Vilcabamba. Some people drive Alaska to Ushuaia by van, some cycle it. Some are more lazy then others 😉

Leaving town... South you must go.

Street art. Check the cut out tree on top of the painting as well !!

Puppies along the road.

Making friends. "Shall we take one?"

Without any dog we leave again.

The roads in Ecuador are the steepest so far on our trip. The last few kilometers we pushed our bikes up instead of cycling. We just made 36km in a full day of cycling today.

On iOverlander we found a spot to camp with the description:
Plateau with amazing Views | Wild Camping;
Big plateau gravel lot, probably an old road works site. A 4x4 might make it up the little bank from the road, easy access with bicycle or motorbike. Further back is a nice bay surrounded by trees on three sides for shelter if the wind blows and it is well hidden from the road the further back you go.
Amazing 360 degree view!

And indeed the views are worth some pictures.

The views from an 2400m altitude.

More pictures.

Time to cook some as well.

Nice spot for the night.

Packing up the tent the next morning.
The wind was hard so Kim lay on the tent and Arjan rolled it up in the meantime.

Time to leave again.

Clouds coming up fast when we climb higher into the mountains.

Head in the clouds.

Fresh natural drinking water. Filling up all our bottles.

Locals fill up their bottles here as well.

Always good to have plenty of fresh water. We carry 6.5 Liter each if we're fully loaded.

Cold up here.

You're kidding me...Bears up here??? We did give away our bearspray already so fingers crossed.

In a far distance you can see the town of Valladolid, our town for a lunchbreak today.

Road or River, or River road of Road river?

Washed away roads. Just one lane is clear to pass by.

One of the many river crossings.

Yet they remain beautiful.

Land slides all over.

Actually the road should go straight here, but a shortcut to the right has been made because of the huge landslide beside the waterfall.

Did i say yet we cross many bridges over beautiful rivers?

The long way down.

Pushing up again, why the hell are those roads so steep?

Icecream

A little girl is playing with the chicks. I don't know if the chicks really like it?

"No, I didn't do anything!"

Muddy roads.

Pushing hard.

Say "Hi" even when you push.

Pffff... and it is 35 degrees Celsius.

In a far far distance you can see the small village we had our lunch two hours ago. In between an 1000m deep gap.

Filling up gasoline for our MSR petrol stove. The workers always look confused when we cycle into a gas station and ask for gasoline.

River camp

And from the river up again. Still 30C+

Fortunately we are not the only crazy cyclists up here. Colleagues have added 19k to the border with Peru.

Through a small canyon.

Taking a bath in the wild after not seeing a shower for a week.

Fresh and clean we push up again.

Road signs in the f***ing middle of nowhere. La Balsa is the border town so just 11KM to go to Peru.

Helping a poisonous caterpillar safely to the other side of the road.

The Peru mountains in the distance.

Close to the border on a high mountain rim. On the left you see Ecuador, on the right Peru.

The "huge" migration office at the border.

At this border crossing there was also a small restaurant where we had a cold drink. No one passed the border during the hour we were there.

This was just all for now. Thanks for reading again.

We're cycling Peru at the moment, an 3500km long, high Andes route. It will probably take a while before we enter Bolivia and post again on our website but we will update our Instagram account as much as possible.

Backpacking Ecuador

Maud visited us in Ecuador. We took a break from the cycling, parked our bicycles at a Dutchmans campsite near Quito and took the bus into Quito.
Maud took a 12 hour flight from Amsterdam straight to Quito airport. We picked her up and took her to the Secret Garden Hostel in the town center. Here we had some acclimatization and resting days. Quito is the highest capital in the world and it will take some time to get used to the high altitude coming from sea-level as Maud did.

After Quito we moved on by minibus to Cotopaxi, one of the highest active volcanoes in the world. Near the volcano there is another Secret Garden Hostel in the middle of nowhere. One of the most awesome places we have bin so far. Around Cotopaxi we did a few hikes (in the rain) and we did ride horses.

From Cotopaxi we moved on to Baños. A laid back outdoor paradise. We stayed a few days for some biking and hiking.

Cuenca was our next destination. The second largest town of the country after Quito. A nice town, home to the Panama hats. After two nights we moved on to the coast. 🙂

Montañita at the coast is a surfers paradise. We stayed quite a few days for surfing, relaxing and hanging around. Our hostel up there was super chill with a lot of hammocks hanging around, chill music and a good vibe.

A nightbus took us back to Quito for the last few days of Maud's visit. Back in Quito we visited the market in Otavalo. A large colorfull market with loads of local handcrafts for sale for cheap.
We also took a sky ride to a nearby volcano at nearly 5000m. To be honest; the sky ride took us to 4100m, we had to hike the rest by ourselves 😉
We didn't make it to the top but at least we had a great time up there.

After Maud having in Ecuador for nearly three weeks it was time to say goodbye again... 🙁

The short story above in nearly 300 pics below, have fun watching:

Waiting for Maud at Quito Airport.

Straight from an 12 hour flight into a public bus in Quito was a little bit to much... Here we have a break and from here we walked further to our hostel.

Much better. Tea at the hostel with a great view over Quito.

Inside the hostel.

Next day: RAIN 🙁

Our guide for a city tour through the old centre of Quito.

At a Shamans house

The most important part of the tour; The Chocolate Factory 🙂

And yes, we did some tasting as well.

I don't know, maybe he was jealous about my digital camera? 😡

Street view from above.

Maria with wings... Why?

Salsa lessons

School kids

Dancing in the street

Some pink add on.

Dan Brown was here!

Yummie Yummie...

Tasting local food.

On to the market.

At the equator.

Off course with the well known tricks.

The water in the sink trick.

The egg on a nail trick.

We tricked this one 😀

The equator monument.

At the equator as well but no idea wat this exact was... and we didn't really care.

At Cotopaxi: Hiking time (in the rain)

Je bent zelf een Lama!!!

Nearly at the top.

At the top... we climbed for a few hours to get here at nearly 4400m.

The misty route down.

The Lord of the Rings route

Our Chef, thumbs up for the excellent cooking

Horse riding.

Maud on the right spot... the back of a horse.

Mister Guide

Mister Guide in traditional clothing

Small tracks

Climbing up

Horse Selfie

The Cotopaxi Volcano in a far distance

High speed over the fields

La Casa del Arbol famous swing. Baños.

You always can go faster and higher.

And higher

And faster...

Trekking down again to the town Baños

Mac. Doner sells Shawarma 😀

The mountains around Baños

And hiking further down into the valley.

Baños

I think he's dead.

The candy store

Cycling the waterfall tour in Baños.

An one kilometer zipline

Looks like Disneyland in the mountains.

Waterfall number???

At the end of the cycling day a truck picked us up to bring us back to Baños... This is real luxery for us. We're used to cycle everything, including the uphills. Backpackers are more lazy...

In the truck with the bikes.

Our hostel in Cuenca.

Street sellers sell handmade art.

View over the city

At a museum

Busride to the coast. The high Andes routes.

At the hostel in Montañita.

Beach life!

Foot Massage

Surfing lessons

My favorite spot.

Another bus back to Quito. Above the clouds.

Quito again.... by night.

Another tea.

Quito is high up in the mountains but you can go higher.

4100m is the base. From here you can hike up higher to volcanoes.

We hike up higher.

The Passenger...

Or our guide for today?

Quito far away

The Quito skyline from above.

Horses was an option again but we did hike.

Local food halfway up the mountain.

And another tea.

Toilet quote

Taking the busy public bus to the Otavalo market.

Colors colors colors.

The day after we dropped Maud at the airport and took a ride back to Arie, the Dutch campsite owner where our bikes where parked the last weeks. The day after Maud left we started cycling again into the Ecuador Amazon region to head south for Peru within a 1000km.

Will be continued...

Thanks for reading again,
Kim & Arjan

One Year on a Bicycle

Vandaag precies een jaar geleden kwamen we aan in het hoge noorden van Alaska voor een super mooi avontuur. Inmiddels zijn we een jaar verder, meer dan 15.000 fietskilometers verder en veel ervaringen rijker. Heel veel mooie en minder mooie herinneringen hebben onze kijk op de wereld toch enigszins veranderd... maar in positief opzicht!

Na het extreme maar fantastisch mooie Alaska te zijn doorkruist kwamen we aan in het immens uitgestrekte Canada waar we uiteindelijk meer tijd doorbrachten dan gepland. Maud, Tom, Dirk en Daniëlle brachten er ons een bezoek en we verruilden onze fietsen even voor de luxe van een auto. Canada, er leek voor ons gevoel soms geen einde aan te komen. En dat hoefde om ons ook eigenlijk helemaal niet maar de winter was in aantocht en ons verlengde doch tijdelijke toeristenvisum tikte door. De eerste sneeuwvlok viel al.
The lower 48 zoals de Alaskanen het Amerika noemen ten zuiden van Canada was daarom het volgende hoofdstuk.
Heel veel mooie gebieden en bijzondere mensen kwamen we er tegen. Een Amerika zoals wij het nog niet kenden en zoals we in Nederland nooit op TV zien. Op voorhand was Amerika voor ons een deel van de reis waarvan we dachten "Dat doen we er even bij omdat het toch op de route ligt tussen Alaska/Canada en Zuid Amerika." Nu terugkijkend op dit deel van onze reis hebben we er soms heimwee naar en denken we met weemoed terug aan het vele moois wat we er hebben gezien en de super leuke mensen die we er hebben ontmoet.
In oktober 2018 staken we bij Tijuana de grens met Mexico over. Één van de grootse grensovergangen ter wereld en één van de meest criminele steden van Mexico. Eerlijk gezegd zagen we er wel een beetje tegenop toen we gebogen over ons fietsstuur de grensovergang in het zicht kregen.
Alle negatieve vooroordelen bleken ongegrond. De overgang bleek een poep en een scheet, met tien minuten stonden we al aan de andere kant van de grens, en de mensen waren super aardig en gastvrij. In de Baja California die volgde sliepen we vaak bij mensen thuis of in hun tuin, gewoon omdat ze de instelling hebben van "Mi casa es su casa". Vrij vertaald: Mijn huis is jou huis.
De Baja kent niet heel veel doorgaande wegen en het is daarom dat iedereen van deze enkele wegen gebruik maakt. We kwamen hierdoor dan ook veel andere lange afstandsfietsers tegen. Fietsers die ons tegemoet kwamen of fietsers die tegelijk met ons optrokken. Ontberingen in de intense woestijn werden samen doorstaan en mooie momenten samen gedeeld, vriendschappen voor het leven werden gesloten.
In het uiterste zuiden van de Baja ondergingen we een Spaanse taalcursus voor een week. Voor Kim was deze prima maar voor Arjan ging het allemaal iets te snel."Mañana amigo!"
We hielden er behalve Spaanse taalkennis ook leuke, niet fietsende, vrienden aan over. We ontdekten dat er ook leuke Fransen bestaan en met een tot camper omgebouwde schoolbus doorkruisten we samen met hun de Baja Sur en later ook nog een stukje van Mexico's vaste land.
Een veerdienst bracht ons van de Baja naar het vaste land van Mexico. De sfeer was er iets minder gemoedelijk dan in de langgerekte Baja California maar ook hier veel vriendelijke gezichten. We werden wel steeds vaker Gringo Gringo genoemd wat niet altijd positief bedoeld was. Lange fietsdagen over uitgestrekte snelwegen brachten ons via mooie steden van het westen van Mexico naar het oosten van Mexico waar we uiteindelijk oud en nieuw vierden met pas gemaakte Canadees/Mexicaanse vrienden in één van de grootse cocaïne handelshavens ter wereld.
In het nieuwe jaar fietsen we door langs de westkust naar het toeristengedeelte van Mexico. De prijzen schoten omhoog maar de lokale mensen werden ook relaxter en waren meer gewend aan blanken. Het bleek een totaal ander Mexico als wat we tot nu toe beleefd hadden. Van cenote naar cenote fietsen we door het mooie landschap maar na drie en een halve maand in Mexico gebivakkeerd te hebben waren we heel erg toe aan wat nieuws. Belize!
Belize was voor ons een erg aangename verrassing en afwisseling op het Spaanstalige Mexico. Iedereen spreekt er Engels en het eten is er stukken beter dan in Mexico. We vragen ons nog altijd af waar de Nederlandse Mexicaanse restaurants op gebaseerd zijn, in ieder geval niet op de eentonige Mexicaanse keuken die wij ervaren hebben. We zijn niet lang in Belize gebleven maar hebben wel het hele land van uiterst noord tot uiterst zuid doorkruisd. We konden er eigenlijk geen genoeg van krijgen, van de overweldigende natuur en super aardige mensen met reggae rasta roots.
Een klein gammel bootje over open zee bracht ons van Belize naar Guatemala. De Bananen Republiek waar we in terecht kwamen leek in weinig op het Belize wat we net achter ons hadden gelaten. De wegen waren er op sommige punten zo druk dat we er voor nood een lokale bus pakten omdat we ons niet langer veilig voelden op de weg tussen de vele zwarte roet uitbrakende vrachtwagens met bananen en ananassen.
In Guatemala hebben we helaas een paar mooie stukken van het land rechts moeten laten liggen omdat de tijd begon te dringen. Kim's ouders in maart en een maand later Maud zouden ons komen bezoeken in Costa Rica en Ecuador. Hun vliegdata stonden vast en we hadden uiteraard afgesproken ze te ontmoeten bij aankomst. We crosten door Guatemala in nog geen week tijd. Wat volgde was El Salvador waar we alles volgden behalve de overbekende Pan Americana Highway. We volgden de noordelijke afgelegen bergroutes waar we op plekken kwamen waar voor ons gevoel nog nooit een toerist geweest was. De mensen waren er verrassend aardig en zonder Gringo Gringo vooroordelen jegens blanken. De te fietsen wegen daarin tegen waren vaak zwaar afzien maar toch ook wel weer erg mooi. Onze eigen vooroordelen jegens een land en zijn mensen maakten dat we weinig tijd hadden ingepland voor dit kleine vergeten landje, weggedrukt tussen het veel grotere Guatemala en Honduras. Zoals bijna altijd zijn vooroordelen ongegrond en kloppen ze niet, we spendeerden uiteindelijk veel meer tijd in El Salvador dan verwacht.
Wat volgde was Honduras. Een immens groot land maar door de recente gewelddadige politieke onrusten waren we aanvankelijk van plan over het land heen te vliegen om zo onnodige gevaren te ontwijken. Van tegemoet komende fietsers in de Baja California hadden we gehoord dat ze werkelijk het land uit gevlucht waren met speciale escortes omdat ze hun leven niet zeker waren.
Toen we eenmaal dichter bij dit beruchte land in de buurt kwamen en we van voor ons fietsende fietsers vernamen dat het relatief veilig voelde en ze er zonder problemen doorheen waren gefietst waagden we de gok.
We doorkruisten Honduras op het aller smalste stukje tussen El Salvador en Nicaragua. Een stukje van slechts 140km maar doordat Kim zich meer dood dan levend voelde duurde dit avontuur toch nog twee hele fietsdagen. De hitte was soms ondragelijk, de lokale mensen leden duidelijk onder de recente onrusten en de weg was saai en lang met veel harde tegenwind.
Nicaragua wat volgde was daarentegen weer zeer de moeite waard. We sliepen weer bij mensen thuis en maakten er lokale vrienden waar we tot op de dag van vandaag nog vaak Whatsapp berichtjes mee uitwisselen. De wegen waren er vaak extreem en deden denken aan El Salvador. Soms drukten we onze fietsen meer dan dat we er op zaten. We beklommen er actieve vulkanen maar peddelden ook recht tegen extreme tegenwinden in langs Lake Nicaragua. Het meer waarlangs we ook een nacht kampeerden op een afgelegen strand. Het waaide er zo hard dat we onze tent aan een stuk of wat grote rotsblokken moesten vastknopen om niet weg te waaien. Met heimwee dachten we terug aan Alaska waar dit ook soms nodig was maar waar het landschap totaal anders was.
De tijd begon nu echt te dringen, Kim's ouders zouden zeer binnenkort al in San Jose landen, de hoofdstad van Costa Rica. Ondanks de heftige tegenwinden moesten en gingen we dan ook door. Lake Nicaragua maakte plaats voor het droge noorden van Costa Rica. Na enig herberekening in onze planning bleek dat we toch nog een beetje tijd over hadden voor San Jose en zo verbleven we een tijdje bij een paar leuke Nederlandse immigranten die een grappig restaurant annex hostel runden langs een rivier en stonden we een dag op het strand aan de Pacific Ocean.
Met Kim's ouders bekeken we het land weer als toeristen. Autootje, hotelletjes... luxe. De twee weken samen vlogen echt voorbij en voor we er erg in hadden zaten zij alweer in het vliegtuig richting Nederland en zagen wij onszelf haasten richting Ecuador waar Maud over een maand in de hoofdstad Quito zou landen.
Als je op de kaart van Centraal en Zuid Amerika kijkt zie je dat tussen San Jose en Quito vele kilometers, een aantal grensovergangen en de Darien Cap liggen.
Panama wat van noord naar zuid gezien na Costa Rica komt hebben we wat versneld afgelegd. Ons vliegtuig over de Darien Cap, waardoor geen wegen lopen, stond natuurlijk al een tijdje vast maar na wat herplannen in ons, op dit punt strakke tijdschema, zagen we toch nog kans om National Park Boquete te bezoeken. Dit erg mooie gebied rondom een vulkaan wilden we eigenlijk niet missen en dat deden we dus ook niet. Doordat we niet alles in Panama gefietst hebben maar ook een bus hebben gepakt bezorgden we onszelf wat rust. In Panama Stad was het nog even het immense Panama Kanaal bezoeken en hop, in nog geen uurtje vlogen we naar een voor ons totaal nieuw continent; Zuid Amerika. Colombia om exact te zijn.
Veel mensen denken bij Colombia nog altijd aan cocaine handel en aan de guerrilla organisatie FARC. De echte harde cocaine handel schijnt te zijn overgenomen door de Mexicanen, en de FARC is in 2017 opgeheven. Colombia was zeker niet het veiligste land op onze reis maar ook zeker niet het gevaarlijkste land. Wel kwamen we erachter dat het land nog altijd kampt met grote ongelijkheden onder de bevolking, aangewakkerd door de regering en hooggeplaatste personen. De onderdrukte minderheid, lees ongeschoolde boeren, zijn het hier niet mee eens en hadden in de tijd dat wij er waren wegversperringen opgeworpen door het hele land. Angstvallig hielden we het gebrekkige lokale nieuws in de gaten en hadden we contact met Nederlanders woonend in Colombia die soms net iets meer wisten dan wij online konden vinden.
Als we op een wegversperring zouden fietsen en dagen achtereen vastgehouden zouden worden dan zou Maud het zonder ons moeten doen in Ecuador. Iets wat zeer zeker voorkomen moest worden.
Er loopt maar één recht doorgaande grote weg vanwaar wij kwamen naar de grens met Ecuador dus veel keuze hadden we ook niet. Kim was nog een aantal dagen ziek waardoor dit niet makkelijker werd. Wel hadden we via via gehoord dat fietsers wel doorgelaten werden als je maar meewerkte en niet moeilijk deed tegen activisten. Nou zijn wij van nature de moeilijksten niet dus gokten we het erop en fietsen recht naar de wegversperringen toe. Vaak ben je te bang 😉
Bij aankomst bleken de versperringen in de nacht ervoor net te zijn opgeheven dus hadden we geluk en konden we vlot door.
De grens met Ecuador bleek een groter obstakel. Veel vluchtelingen uit Venezuela kwamen we hier tegen die met vaak minder bagage dan wij probeerden de grens over te komen om in Ecuador of Peru een nieuw leven op te bouwen. Schrijnend en triest om te zien, helemaal als je je bedenkt dat je er zelf fluitend en zonder centje pijn vrolijk doorheen fietst. De grensovergang koste ons echter wel een hele dag wachten door alle drukte, bij verre de langste wat we tot nu toe hebben moeten wachten aan een grens.
Het laatste land van dit jaar op de fiets was Ecuador. Een verrassend land en tot nu toe ons meest favoriete Spaanstalige land op deze reis. Ondanks de tijdsdruk omdat Maud er al snel zou zijn zien we toch nog kans een stuk van een de bekende bike packing route TEMBR mee te pakken voor we in Quito aankwamen.
Vlak bij Quito parkeren we onze fietsen voor drie weken bij een lokale Nederlander met een camping en wachten Maud op op het vliegveld. Erg gaaf dat ze een tweede keer bij ons langs kon komen en ze het aandurfde om op haar 15de de halve wereld alleen over te vliegen. Als heuse backpackers reisden we met bussen door het hele land en zien de meest fantastische plekken. We hike-ten samen door het Andes gebergte, reden op paarden aan de voet van een actieve vulkaan en surften op de golven van de Pacific Ocean. Echt super tof.
Aan al het moois komt altijd een einde en al veel te snel namen we met een lach en een traan weer afscheid van Maud. Tot over een half jaartje lieverd!
We blijven geen dag langer plakken in Quito en pakken het fietsen de dag na het afscheid alweer op. Richting het Amazone gebied dit keer. Het gebied waar we zitten op het moment dat we deze samenvatting schrijven. Na acht dagen afgezonderd te zijn geweest in dit afgelegen gebied met veel regen, geen internet en erg veel steile klimmetjes vieren we nu Kim's verjaardag die net als toen we met het vliegtuig aankwamen in Alaska, een jaar geleden, vandaag weer jarig is.
We proosten zo dadelijk op een fantastisch afgelopen jaar en hopen op een nog mooier komend half jaar. We hebben erg veel zin in de bergen van Peru, de zoutvlakten van Bolivia, de uitgestrektheid van Argentinië en Chili, en zien erg uit naar het desolate Patagonië met als eindpunt Ushuaia ergens aanstaand november.

Bedankt voor het lezen!
Kim & Arjan

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén