blogs

Category: Iceland

Alaska plane

From the Vikings to the Last Frontiers

Kim’s longest birthday

Voor Nederlands, scroll even naar beneden.

Kim’s longest birthday starts in a pub in Iceland. It is around 12 o’clock at night and we drive up to the local pub that Simon, our host, recommended. Once the three of us have arrived, the first half-liter glasses of Gull come to the table and there is a toast to Kim’s birthday ??

Simon and Kim

Gull is the local beer here. Did you know that beer in Iceland has only been legal since 1989?
In a second bar we visit we see tough Vikings dancing on Justin Bieber, special to see we can report.
When it gets light outside again we find our bed … was it really dark? Euh… nope?

The next morning it is early to cycle back to the airport. In contrast to all rain from last week, it is now super nice weather.
In the Bike Pit we make the bikes ready for transport again and we pack the remaining luggage so that we both only have 1 baggage left. On to Anchorage, Alaska!

The lady at the check-in desk is super friendly and checks all luggage in one go to Deadhorse, including the bikes. Do not ask how it can be done, but we do not have to pay extra this time.

The flight of almost 7 hours is boring but goes well with fantastic views over Greenland and Northern Canada. During the passport control at arival, our travel plans are once again thoroughly reviewed by the customs officer, the friendly man takes a few fingerprints again, prints our longterm visas and we are allowed to continue. ??

As we walk past the baggage belts we see our bags by chance, despite the fact that they were booked directly to Deadhorse, our flight destination for tomorrow. A bit later the bikes come too. This means that we have to arrange bicycle storage for the night or that we have to take them to our hotel. But we will not get away so easily. America is very afraid of diseases from outside the country and we are asked if the bikes are clean. Euhm nope… we just came from Iceland. After a cursory check of the staff of the agriculture department, it is decided that they should be removed from the boxes and disinfected.
Peter arrives with a lot of wipes and a spray can of disinfectant and starts to drift fiercely. Thanks to Peter we start our journey on clean bikes 🙂

We are looking for a place where we can park our bicycles safely and call the Ramada hotel for the free pick-up at the airport.
It is now half past seven in the evening local time. For us, it is half past four at night in Iceland time and we are very hungry.
A thick fresh Alaskan salmon fills Kims burger, It’s still her birthday and now finally it feels like a birthday.

Unfortunately, the day is not over yet, despite the fatigue that is beginning to dawn, we still have to arrange food for two weeks to survive in the desolate area between Deadhorse and Fairbanks. We already knew this and had invented that there is a Wallmart Superstore in Anchorage that also sells a lot of outdoor stuff. This includes special outdoor instant meals.

Mike from the Ramada hotel is kind enough to take us to the superstore and we throw our shopping cart in full speed with food for two weeks. We want to sleep as soon as possible and hop in at 10 pm. The alarm clock is set at 4 o’clock.

Our flight is at 7 o’clock and we get back to the airport well in time to pick up the bikes again for our last flight for the next 1.5 years. On to the area of ​​The Last Frontiers.

Frontiers

Kim’s langste verjaardag

De langste verjaardag van Kim begint uiteraard in een pub op IJsland. Het is tegen 12en ‘s nachts en we tuigen op naar de lokale pub die Simon onze host voordroeg. Eenmaal met z’n drieën aangekomen komen de eerste halve literglazen Gull op tafel en wordt er geproost op Kim’s verjaardag ??

Simon and Kim

Gull is het lokale bier hier. Wist je trouwens dat bier op IJsland pas since 1989 legaal is?
In een 2de bar die we bezoeken zien we stoere Vikingen dansen op Justin Bieber, een bijzonder gezicht kunnen we melden.
Als het buiten weer licht wordt zoeken we ons bed op… was het eigenlijk wel donker geweest? Nee dus.

De volgende ochtend is het vroeg op om terug te fietsen naar de luchthaven. In tegenstelling tot alle regen van afgelopen week is het nu super lekker weer.
In de Bike Pit maken we de fietsen weer klaar voor transport en de overige bagage pakken we zo in dat we beide nog maar 1 stuks bagage hebben. Op naar Anchorage, Alaska!

De dame aan de incheckbalie is super vriendelijk en checkt alle bagage in één keer door naar Deadhorse, inclusief de fietsen. Vraag niet hoe het kan maar bijbetalen hoeven we dit keer niet.

De vlucht van bijna 7uur is saai maar verloopt goed met fantastische uitzichten over Groenland en Noord Canada. Bij de paspoortcontrole worden onze reisplannen nogmaals goed doorgenomen door de douanier, de vriendelijke man neemt nog maar eens een paar vingerafdrukken, drukt een stempel op onze longterm visa’s en we mogen door. ??

Als we voorbij de bagagebanden lopen zien we bij toeval onze tassen liggen, dit ondanks dat ze rechtstreeks door geboekt waren naar Deadhorse, onze vliegbestemming voor morgen. Even later komen de fietsen ook. Dit betekend dat we fietsopslag moeten gaan regelen voor de nacht of dat we ze mee moeten nemen naar ons hotel. Maar zo makkelijk komen we er niet vanaf. Amerika is erg bang voor ziektes van buitenaf en we worden dus gevraagd of de fietsen schoon zijn. Euhm nee… we komen net uit IJsland. Na een vluchtige controle van het personeel van agraculure afdeling wordt besloten dat ze uit de dozen moeten en ontsmet moeten worden.
Peter komt aan met heel veel doekjes en een spuitbus ontsmettingsmiddel en begint driftig te poetsen. Met dank aan Peter beginnen we onze reis op schone fietsen 🙂

We zoeken een plek waar we tegen betaling onze fietsen veilig kunnen stallen en bellen het Armada hotel voor de free pick-up van de luchthaven.
Het is inmiddels half 7 in de avond locale tijd. Voor ons gevoel is het half 4 ‘s nachts IJsland tijd en we hebben berenhonger.
Een dikke verse Alaskaanse zalm vult de burger van Kim, ze is nog steeds jarig en voelt zich nu ook eindelijk jarig.

De dag is helaas nog niet voorbij ondanks de vermoeidheid die begint toe te slaan, we moeten nog voor twee weken aan eten regelen om te kunnen overleven op het desolate gebied tussen Deadhorse en Fairbanks. We wisten dit natuurlijk al en hadden uitgevonden dat er in Anchorage een Wallmart Superstore zit die ook erg veel outdoor spul verkoopt. Waaronder dus speciale Outdoor instant maaltijden.

Mike van het Armada hotel is zo vriendelijk om ons naar de superstore te brengen en we gooien onze winkelkar in sneltreinvaart vol met eten voor twee weken. We willen slapen en stappen om strak 22uur in bed. De wekker wordt gezet op 4uur.

Onze vlucht gaat om 7uur en we laten ons ruim op tijd weer op de luchthaven afzetten om de fietsen weer op te kunnen pikken voor onze laatste vlucht voor de komende 1,5 jaar. Op naar het gebied van The Last Frontiers.

Frontiers

Thor

One Week On Iceland – Part 2

Let it Rain in Reykjavik

We maakten ons klaar voor een derde poging om Reykjavik te bezoeken en stapten wederom vol goede moed op de fiets om de nodige 12 kilometer af te leggen om in Down Town Reykjavik te komen.
Het fietspad er naar toe was ons inmiddels bekend, het regende lichtjes. Eenmaal in het centrum aangekomen was de miezer regen overgegaan in een flinke bak koud water, snel ergens naar binnen duiken dus.

In een supermarkt zien we een zwerver voor de koeling op de grond zitten. Hij zit zich te goed te doen aan al het lekkers in de schappen. We hebben met de man te doen, hij heeft ze duidelijk niet alle 24 in het kratje zitten en wordt even later door de politie meegenomen. Buiten is het iets minder gaan regenen en we zoeken even onderdak om ook wat te eten. In de supermarkt eten lijkt ons niet zo’n goed plan, we hebben net gezien waar dat op uit kan draaien. Als we weer doorlopen richting The Old Harbour van Reykjavik komt het wederom met bakken uit de lucht. We houden Reykjavik voor gezien en gaan terug naar “ons” appartement.

Voor onze volgende vlucht pakken we al onze fietstassen opnieuw in. We willen proberen met minder tassen op de luchthaven te staan zodat we minder hoeven bij te betalen. We vliegen wederom met Iceland Air met hun One Bag Policy.
Wij hebben op de fietsen ieders 6 tassen, dat is 5 te veel. We pakken veel bij elkaar in en knopen tassen aan elkaar.

Het is inmiddels opgeklaard en we maken nog even een laatste rondje door Hafnarfjordur, de buitenwijk van Reykjavik waar we afgelopen week verbleven.

colorfull houses

Onze kleurrijke achterburen van afgelopen week.

Cafe

Het Cafe...

Kerk

Kerk van golfplaten gemaakt.

Haven

De Haven.

Into The Wild

Dit is voorlopig het laatste berichtje voor de komende paar weken. Zondagmiddag stappen we op het vliegtuig naar Anchorage, de hoofdstad van de 49ste staat van Amerika, Alaska!
Kim is die dag jarig en dat is ze dan 32uur lang aangezien we met de tijd meevliegen.
Vanaf Anchorage vliegen we door naar Deadhorse, ver boven de Arctische cirkel, ver boven de bomen grens in het uiterste noorden van Alaska.

There is Deadhorse!

Na voldoende proviand te hebben ingeslagen fietsen we via de Dalton Highway naar het zuiden, naar Fairbanks. Het echte begin van onze fietsreis dus.
Tussen Deadhorse en Fairbanks ligt 800km arctische toendra, rijden de Ice Road Truckers, huilen de wolven, vangen beren zalmen, rennen de kariboes maar is geen WiFi, 3G, 4G of is überhaupt een mobiel netwerk beschikbaar. Door veel fietsers omschreven als één van de Heilige Gralen van het toerfietsen.

Of te wel;

No phone, no pool, no pets, no cigarettes. Ultimate freedom. An extremist. An aesthetic voyager whose home is the road. No longer to be poisoned by civilization he flees, and walks alone upon the land to become lost in the wild.

Christopher McCandless

P.s. we zijn wel te volgen via de Live GPS Tracker, dat hebben we dan wel weer wat beter voor elkaar dan McCandless had 😉

Nog een allerlaatste nieuwtje net vers van de pers; In Fairbanks hebben we weer een Warmshowers adres kunnen regelen. Dit keer bij Jess & Robin die in een mooi buitenhuis, net iets buiten Fairbanks wonen.

Fairbank host

Ons volgende Warmshowers adres maar eerst nog even 14 dagen afzien, wassen in rivieren en dat soort dingen...

hi hi

One week on Iceland – Part 1

Why Iceland if you go cycling the US?

IJsland lag in eerste instantie helemaal niet in onze planning toe we onze fietsplannen voor de Pan-Am aan het smeden waren. We wilden onze tocht starten in het hoge noorden van Alaska, in het kleine olie stadje Deadhorse, gelegen aan het begin van een 700KM lange olie pijplijn naar het zuiden.

Vanuit Europa is Iceland Air de goedkoopste optie om op Alaska te vliegen. Iceland Air vliegt uiteraard, je raad het al, via IJsland. Dus dat zou een stopover worden in Reykjavik dachten wij, totdat Wendy van de Travelclub (waar we alles geboekt hebben) ons doodleuk vertelde dat we inderdaad een stopover hadden maar dat deze stopover tot maximaal 7 nachten mag duren zonder extra kosten. Hmmm... ok, wij zagen direct leuke extra mogelijkheden. Geen van ons beide was tenslotte eerder op IJsland geweest maar hadden het wel op het wensenlijstje staan.

iceland air

IJsland is zoals de overige Scandinavische landen niet bepaald goedkoop dus een week IJsland zou wel eens aardig op het budget in kunnen hakken, maar na wat berichtjes in de IJslandse Warmshowers Community te hebben gepost kwam de oplossing voor een niet al te dure overnachtingsmogelijkheid. (*lees gratis)
Simon onze IJslandse host was bereid om ons een week lang onderdak te geven vlak bij Reykjavik.
In Nederland hebben we zelf ook al aan diverse fietsers onderdak verleend. Fransen, Engelsen, Amerikanen, Duitsers, Belgen, Nederlanders en Finnen, Van allerlei pluimage heeft al bij ons thuis geslapen. Allemaal even gezellig en vol leuke en interessante verhalen.

Onze eerste IJslandse avonturen

Tja, onze avonturen op IJsland. De aankomst was ok. Na de bagage en fietsen te hebben verzameld in de luchthaven en na de fietsen te hebben opgebouwd in de speciale Bike Pit kon onze fietstocht naar onze host vlakbij Reykjavik eindelijk beginnen. Een tocht van zo'n 40 kilometer. Wie op de kaart van IJsland kijkt, daar Keflavík International Airport en Reykjavik op opzoekt ziet dat er praktisch alleen maar een snelweg tussen ligt. De 41.

route 41

We hadden over deze weg verschillende verhalen gelezen variërend van "goed te doen met de fiets" tot "begin er niet aan, levensgevaarlijk". En zoals hierboven te zien volgens Google Maps zelfs überhaupt onmogelijk per fiets. We waren dus op onze hoede en hebben geprobeerd een alternatieve route te vinden.
De Alternatieve route is deels gelukt. De route ging over van mooi asfalt naar mooi gravel, naar grof gravel, naar fijn gesteente, naar een haast ondoordringbare rotsblokken partij. Uiteindelijk niet te doen dus...

gravel

Aardig te doen nog.

gravel

Al iets minder goed te doen.

Helaas van de rest zijn geen foto's... but it did happen 😉

Dan maar de Route 41.
Route 41 was wonderbaarlijk goed te doen en we hadden een straffe wind in de rug. De op en afritten waren even opletten maar voor de rest, geen probleem.

41

41

Bij ons gastadres aangekomen bleek het adres niet helemaal te kloppen, of eigenlijk, helemaal niet te kloppen. Na een telefoontje te hebben gepleegd kwam een 4x4 aanrijden die we dienden te volgen tot het juiste adres, we zaten er maar een kwartier fietsen naast. DT.

Na geheel gesetteld te zijn in ons nieuwe verblijf zijn we vrijwel direct in slaap gevallen. Na al het gedoe van de laatste weken van zowel verhuizen als voor een lange reis voorbereiden en vele gebroken nachten hadden we blijkbaar wat in te halen. Ook de dag erna kon IJsland ons nog gestolen worden en zijn we amper ons bed uitgekomen.

On The Golden Circle Tour

Na flink te hebben uitgeslapen wilden we de volgende dag Reykjavik verkennen. Vol frisse moed zijn we op de fiets gestapt om "even" naar het centrum te fietsen. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Kim gewapend met GPS heeft uiteindelijk een route gevonden die niet via de snelweg (zonder vluchtstrook) liep maar via kruipdoor/sluipdoor paadjes.

Reykjavik

Met Reykjavik op de achtergrond.

Uiteindelijk kwamen we op een geothermisch strand uit waarvan wij hadden gelezen "Open All Year Round". Ook als het vroor zouden hier gezwommen kunnen worden door de warmwaterbron welke zich onder het stand zou bevinden. We hadden vol goede moed onze zwemkleding alvast meegenomen maar het mocht niet baten, we konden niet baden, tenzij we er bevriezingsverschijnselen aan over wensten te houden.
Het strand was mooi, een Blue Flag Beach zoals ze dit soort stranden noemen maar alles was gesloten en de pompen die het warme water omhoog dienden te pompen stonden helaas uit. Bummer.

beach

beach

Hot Pool zonder water.

beach

Dan maar verder het centrum van Reykjavik verkennen. Eenmaal weer op de fiets stuiten we per toeval op het BSI busstation. Het busstation vanwaar zo ongeveer alle tours naar alle toeristische attracties van IJsland vertrekken. Dat komt mooi uit dachten we direct, "kunnen we mooi de Golden Circle Tour boeken die we toch al voor verderop in de week in gedachten hebben"
Echter bij het boeken wordt ons vertelt dat we ook wel vandaag nog mee kunnen. "De bus verterkt over 20 minuten!"
Hieronder een paar foto's:

Geyser

Caution, Very Hot!

Caution, Very Hot!

Magic Landscapes

Gullfoss Waterfall

Gullfoss Waterfall

Land of "Game Of Thrones"

Land of "Game Of Thrones"

Game Of Thrones

"Game Of Thrones"

Private Tour

De volgende ochtend wakker geworden stapten we vol goede moed de deur uit om nu dan toch maar eens Reykjavik te gaan verkennen. Gisteren was het er niet van gekomen dus vandaag een nieuwe poging.
Bij het naar buiten stappen vinden we een briefje op onze deurmat:

briefje

"Hmmm... maar die hebben we net gisteren gedaan"
Na wat berichtjes heen en weer te hebben gestuurd met Sigga (de moeder van onze host) wordt besloten toch op toer te gaan, ze weten nog wel meer mooie plekjes.
We dachten Reykjavik in te gaan maar we worden getrakteerd op een complete privétour door zuid IJsland.
Erg lief en super gastvrij. IJslanders... we houden van jullie!!!

Mad Max landscapes.

Reclame commercial schieten voor WOW-Air

Hot Puts

The Blue Lagoon... the original one

The Blue Lagoon... the commercial one

Pool??

Lava Kustlijnen

A trip on the Moon

Links de Euraziatische Plaat en rechts de Noord-Amerikaanse Plaat. De brug ertussen houden we zelf maar even vast aangezien de platen 2cm per jaar uit elkaar schuiven.

Als we 's avonds terugkomen bij het appartement maken we eindelijk kennis met onze host Simon. Hij kwam net terug uit de bergen waar hij de hele winter als hut ranger had gewerkt met toeristen die er een nacht wilden verblijven. De hut kan zo'n 70 mensen herbergen en is dermate afgelegen dat deze alleen per Super Jeep (lees op banden van 1,5m hoog) en met sneeuwscooters te bereiken is. Elektriciteit wekken ze zelf op, Wifi is er amper, water pompen ze zelf op maar voor de hut ligt een gigantisch geothermisch meer en het noorderlicht is er vaker wel dan niet te zien in de wintermaanden.

We trakteerden hem op een maaltijd en Viking bier. Met zijn lange woeste haren had hij zelf ook zeker wel wat weg van zijn voorouders die noordelijke zeeën tussen de 8ste en 11de eeuw onveilig maakten.

*Het Viking bier was overigens niet te zuipen. Ze waren een belangrijk ingredient vergeten; Alcohol.

bikepit

D-Day on Iceland

De laatste weken voor vertrek

De laatste weken voor vertrek waren druk en hectisch. Kim was al drie weken voor vertrek vrij van haar werk en heeft dus al enorm veel kunnen doen. Er moest tenslotte veel uitgezocht en ingepakt worden. We waren begin april, in het paasweekend, nog even een laatste nachtje wezen proefdraaien op Farmcamps De Boderie in Albergen. We stonden daar letterlijk en figuurlijk onder de rook van het Harbrinkhoekse paasvuur.

Paasvuur

Arjan was tot eind april nog druk in de weer om zijn bedrijf in goede orde achter te laten en over te dragen. TPevents zit aan het begin van het seizoen dus al lekker druk. Dit maakte dat hij de voorbereidingen in de overgebleven uurtjes moest doen. Inderdaad hectisch dus...

TPevents

Ergens in deze weken zijn we ook nog "even" naar de Amerikaanse ambassade in Amsterdam geweest om een B1/B2 visa te regelen zodat we een half jaar in de US mogen verblijven in plaats van de standaard 90 dagen waar we nooit genoeg aan hebben als we alles fietsend willen doen. De hele aanvraag ging gepaard met een persoonlijk interview maar hierover later in een andere post meer.

De laatste week voor vertrek hebben we ons hele appartement uitgeruimd en schoongemaakt, deze zou tenslotte verhuurd worden, waardoor het voelde als een verhuizing. Zo'n 50 dozen + losse spullen vullen nu de ooit bijna lege zolder van Arjan's vader. Ondertussen ging het tassen inpakken ook gewoon door. Verzekeringen en andere vaste lasten moesten worden opgezegd. Daarnaast moesten we naar de gemeente om ons uit te laten schrijven. Ben je langer dan 8 maand uit Nederland dan is dit verplicht, de zorgverzekering moet dan ook opgezegd worden.

afsheid1

Als “verrassing” was er exact een week voor vertrek een afscheidsfeest georganiseerd bij ons scouting clubgebouw. Gezelligheid, leuke mensen, een muziekje, een biertje en een gezellig kampvuur, wat wil je nog meer? Marleen bedankt!

afscheid2

Sommige mensen konden maar geen genoeg krijgen van het afscheid nemen dus de laatste dagen voor vertrek hebben we uitsluitend buiten de deur gegeten en gedronken. We zijn nu dus vet genoeg om de arctische kou te kunnen doorstaan. (Geloof het of niet, we zijn beiden op ons zwaars van wat we ooit gewogen hebben. De hele winter door hebben we alles gegeten om zoveel mogelijk reserves op te bouwen.)

D-Day

Het afscheid nemen op Schiphol viel zwaar. Na een nacht van diepe slaap en na alle spullen bij elkaar te hebben gezocht op naar de plek des onheils, de departure gate van Nederlands grootste luchthaven.
Tranen werden gehuild en laatste dikke knuffels werden gegeven en ontvangen. 1,5 jaar is dan ook niet niets. Afscheid nemen van diegene waar je van houdt is gewoon k*t.

De vlucht zelf verliep als gepland ondanks alle stakingen door het bagagepersoneel van Schiphol.

Kustlijn

Bye Bye NL

We vertrokken bij 26 graden uit Nederland, we kwamen aan in IJsland bij 6 graden met hier en daar een vlok sneeuw. Luchthaven KEV leek in niets op Schiphol. Grouw, klein en koud. Erg back to basic.

De bagage en fietsen welke we bij vertrek allemaal bij elkaar achter hadden gelaten bij de "oversized luggage" afdeling werden bij aankomst via verschillende kanalen weer door de IJslandse luchthaven naar buiten gespuwd. Het mooie van KEV is dan wel weer dat ze er een Bike Pit hebben. Een omgebouwde zeecontainer met aan één kant geheel glas, een verwarming en alle mogelijke gereedschappen om een fiets in elkaar te zetten. (Ze passen nou eenmaal niet in z’n geheel in een fietsdoos, welke verplicht zijn bij luchttransport)

Bike Pit

De dozen hebben we op onze doorreis naar Alaska ook weer nodig dus zo goed en kwaad als kon hebben we ze achter op de fietsen geknoopt.

Boxes on bikes

We hadden vanuit Nederland een slaapplaats geregeld via de Warmshowers community. De couchsurfing voor fietsers zeg maar.
Simon Halldórsson onze host liet ons weten wel een slaapplek voor ons te hebben voor de hele week. Hij zelf is Hut Ranger in een National Park ergens in het midden van IJsland en zou niet thuis zijn tot halverwege de week. Zijn moeder zou er zijn om even de sleutels van zijn appartement af te geven, inclusief wat uitleg. Goed geregeld en erg gastvrij dus...
Toen we eenmaal binnen waren en zijn moeder weg was hadden we zijn appartement in no-time omgedoopt in complete chaos met overal tassen, kleding en fietsonderdelen.

chaos at Simon's

De eerste avonturen op IJsland zijn inmiddels al beleefd maar daarover later meer...

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén