De laatste weken voor vertrek
De laatste weken voor vertrek waren druk en hectisch. Kim was al drie weken voor vertrek vrij van haar werk en heeft dus al enorm veel kunnen doen. Er moest tenslotte veel uitgezocht en ingepakt worden. We waren begin april, in het paasweekend, nog even een laatste nachtje wezen proefdraaien op Farmcamps De Boderie in Albergen. We stonden daar letterlijk en figuurlijk onder de rook van het Harbrinkhoekse paasvuur.
Arjan was tot eind april nog druk in de weer om zijn bedrijf in goede orde achter te laten en over te dragen. TPevents zit aan het begin van het seizoen dus al lekker druk. Dit maakte dat hij de voorbereidingen in de overgebleven uurtjes moest doen. Inderdaad hectisch dus...
Ergens in deze weken zijn we ook nog "even" naar de Amerikaanse ambassade in Amsterdam geweest om een B1/B2 visa te regelen zodat we een half jaar in de US mogen verblijven in plaats van de standaard 90 dagen waar we nooit genoeg aan hebben als we alles fietsend willen doen. De hele aanvraag ging gepaard met een persoonlijk interview maar hierover later in een andere post meer.
De laatste week voor vertrek hebben we ons hele appartement uitgeruimd en schoongemaakt, deze zou tenslotte verhuurd worden, waardoor het voelde als een verhuizing. Zo'n 50 dozen + losse spullen vullen nu de ooit bijna lege zolder van Arjan's vader. Ondertussen ging het tassen inpakken ook gewoon door. Verzekeringen en andere vaste lasten moesten worden opgezegd. Daarnaast moesten we naar de gemeente om ons uit te laten schrijven. Ben je langer dan 8 maand uit Nederland dan is dit verplicht, de zorgverzekering moet dan ook opgezegd worden.
Als “verrassing” was er exact een week voor vertrek een afscheidsfeest georganiseerd bij ons scouting clubgebouw. Gezelligheid, leuke mensen, een muziekje, een biertje en een gezellig kampvuur, wat wil je nog meer? Marleen bedankt!
Sommige mensen konden maar geen genoeg krijgen van het afscheid nemen dus de laatste dagen voor vertrek hebben we uitsluitend buiten de deur gegeten en gedronken. We zijn nu dus vet genoeg om de arctische kou te kunnen doorstaan. (Geloof het of niet, we zijn beiden op ons zwaars van wat we ooit gewogen hebben. De hele winter door hebben we alles gegeten om zoveel mogelijk reserves op te bouwen.)
D-Day
Het afscheid nemen op Schiphol viel zwaar. Na een nacht van diepe slaap en na alle spullen bij elkaar te hebben gezocht op naar de plek des onheils, de departure gate van Nederlands grootste luchthaven.
Tranen werden gehuild en laatste dikke knuffels werden gegeven en ontvangen. 1,5 jaar is dan ook niet niets. Afscheid nemen van diegene waar je van houdt is gewoon k*t.
De vlucht zelf verliep als gepland ondanks alle stakingen door het bagagepersoneel van Schiphol.
Bye Bye NL
We vertrokken bij 26 graden uit Nederland, we kwamen aan in IJsland bij 6 graden met hier en daar een vlok sneeuw. Luchthaven KEV leek in niets op Schiphol. Grouw, klein en koud. Erg back to basic.
De bagage en fietsen welke we bij vertrek allemaal bij elkaar achter hadden gelaten bij de "oversized luggage" afdeling werden bij aankomst via verschillende kanalen weer door de IJslandse luchthaven naar buiten gespuwd. Het mooie van KEV is dan wel weer dat ze er een Bike Pit hebben. Een omgebouwde zeecontainer met aan één kant geheel glas, een verwarming en alle mogelijke gereedschappen om een fiets in elkaar te zetten. (Ze passen nou eenmaal niet in z’n geheel in een fietsdoos, welke verplicht zijn bij luchttransport)
De dozen hebben we op onze doorreis naar Alaska ook weer nodig dus zo goed en kwaad als kon hebben we ze achter op de fietsen geknoopt.
We hadden vanuit Nederland een slaapplaats geregeld via de Warmshowers community. De couchsurfing voor fietsers zeg maar.
Simon Halldórsson onze host liet ons weten wel een slaapplek voor ons te hebben voor de hele week. Hij zelf is Hut Ranger in een National Park ergens in het midden van IJsland en zou niet thuis zijn tot halverwege de week. Zijn moeder zou er zijn om even de sleutels van zijn appartement af te geven, inclusief wat uitleg. Goed geregeld en erg gastvrij dus...
Toen we eenmaal binnen waren en zijn moeder weg was hadden we zijn appartement in no-time omgedoopt in complete chaos met overal tassen, kleding en fietsonderdelen.
De eerste avonturen op IJsland zijn inmiddels al beleefd maar daarover later meer...
Kawah
Wat geweldig dat jullie goed zijn aangekomen op jullie eerste stop op IJsland ?
Superleuk om jullie avonturen mee te kunnen lezen ❤️
Heel veel plezier en kleed jullie lekker warm aan…!!!
Dikke knuffels ???
Wim van Dijk
Een mooi begin van het lange avontuur.
Hans
Wat een leuk verhaal weer over jullie eerste belevenis op IJsland. Dat het er koud is wist ik wel. Hier verder alles goed en rustig.
Groeten en dikke pakkert aan alle bij.