Pasen, meestal een weekend waarin het weer beter wordt en wat dus een weekend is wat uitnodigt om weg te gaan. Fijn weer naar buiten, vogels beginnen nesten te bouwen, fris groen blad begint weer uit te lopen en de eerste lammeren staan alweer in de wei.

Voor dit jaar waren de weersvoorspellingen echter niet zo goed, bij alle dagen op de weer-app stond een grijs wolkje met regen eronder. Onder de motto’s “vaak ben je te bang” en “volgend jaar in Amerika zal het ook vast wel eens regenen” hebben we toch eigenwijs ons tentje gepakt en zijn we op de fiets gestapt. Op naar de Veluwe, op naar Radio Kootwijk.

Radio Kootwijk blijft een bijzondere plek; een groot betonnen gebouw midden in een heide achtige omgeving. In de weide omtrek is er verder niet meer te vinden dan zandweggetjes, heide en bomen. Vlak na de eerste wereldoorlog is het gebouwd als communicatie station met onder andere Nederlands-Indië en andere Nederlandse koloniën uit die tijd.

Vlak bij Radio Kootwijk is een leuk Natuurkampeerterrein “De Harskamperdennen” Dit was ons eerste doel voor de vrijdagavond. Ondanks dat we pas na 12u ‘s middags vertrokken en de strakke wind tegen waren we mooi op tijd op het kampeerterrein. (Gelukkig klopte zoals zo vaak de weer-app niet en hielden we het gewoon droog)

Maar oeps… vergeten boodschappen te doen onderweg dus nog eerst even naar Harskamp voor een lekkere pasta maaltijd en andere lekkere dingen. Nogmaals aangekomen op het kampeerterrein geeft de teller voor die dag zo’n 90km aan en vervallen we al snel in onze vaste gewoonten. Arjan kookt en Kim zorgt voor het huishouden. Met andere woorden; Arjan gooit pasta, groenten en sterke kaas in een pan op de benzinebrander en Kim rolt de matten en slaapzakken uit en richt de tent een beetje in. ‘s avonds zijn de warme douche en het mini kampvuurtje erg welkom want echt warm is het toch nog echt niet, de temperatuur zakt tot zo’n 4 graden.

Arjan moet de volgende dag voor werk ‘s avonds nog een paar uurtjes in Enschede zijn, dit wisten we uiteraard voor de tijd al maar we wilden een beetje kilometers maken en niet alleen een Tour-de-Twente doen dit lange weekend. We pakken de fietsen dus weer op en vertrekken rond de klok van 10 uur weer richting oosten des lands. Op naar Buurse waar we een ander natuurkampeerterrein gevonden hadden.
De straffe wind komt net als gisteren nog steeds uit het noord-westen, vandaag dus in ons voordeel, als we een zeil zouden hebben gehad dan waren de fietstrappers haast overbodig geweest. Via Zutphen en de achterhoek peddelen we mooi met de wind mee naar Buurse.

Bij kampeerterrein “De Meene” zijn we na wat getover van de dame in kwestie met haar computer eindelijk ingecheckt. Het terrein zelf is erg klein, slechts negen kampeerplekken. Mooi klein zou je denken maar helaas is het onderdeel van een grotere algemene “bingo” camping wat de komende dagen het nodige lawaai op zal gaan leveren, helaas. Dit terrein valt dus bij deze in de categorie “1x, nooit weer”

Het werk ‘s avonds gaat mooi vlot en rond 22u fietsen we vanuit Enschede door de koude donkere nacht terug naar Buurse. De kilometerteller tikt bijna de 120km voor vandaag. Na een whisky bij de tent duiken we ons bed in. Helaas kunnen we het beide ‘s nachts niet heel erg warm krijgen. “Ja ja… we moeten nog steeds een stel nieuwe slaapzakken realiseren we ons voor de zoveelste keer”

Door de toch aardig wat kilometers in onze ongetrainde benen heeft Kim behoorlijk last van haar knieën gekregen. Waarschijnlijk overbelast. De volgende dag doen we dus eigenlijk vrij weinig, behalve een mooi stuk lopen door het nabij gelegen Witte Veen gebied en ‘s avonds gaan we naar het paasvuur van Buurse. Lekker warm 🙂

Inmiddels is het alweer 2de paasdag, tijd om weer richting huis te fietsen. Via een leuke route, helaas weer met straffe tegenwind, fietsen we langzaam terug naar het pittoreske Almelo. Kim’s knieën zijn nog steeds pijnlijk dus de nodige pauzes worden zelfs op deze paar kilometers ingelast.
Eenmaal thuis gaat de rosé er erg soepel in. Te soepel…