Krantenfoto TC-Tubantia vlak voor vertrek uit Nederland:
Bangkok, Thailand, 17-01-2002,
Zoals belooft het eerste stukje uit Bangkok. We zitten dus in BK, het weer (30gr)is lekker alleen de uitlaatgassen zijn minder, we hebben een hostel met een piepklein kamertje voor 2 man, erruggg gezellig dus. De reis ging lekker we hebben ons goed vermaakt, Singapore was 12,5 uur en BK 1,5 uur en Singapore airlines staan met stip op nr.1, goed bevallen dus, heel goed eigenlijk, super vriendelijk, ruime plaatsen, en eigen tv met films en games, je kon zelfs online tegen elkaar spelen, ik heb geschaakt tegen een onbekende man die 5 rijen verder op zat, dat potje alleen al duurde 4 uur!!! en nog verloren ook.
De fietsen hebben we nog in een kluis staan op de airport (irritant zeg je praat 1 dag engels en je denkt er ook al weer in)
De internetcafe’s zijn ruim aanwezig voor 2 piek per uur jullie kunnen de komende tijd nog meer verwachten dus.
Bangkok, Thailand, 18-01-02
Vandaag lekker tot 11:00 uitgeslapen en toen op jacht gegaan voor een visa, we hebben nl nu een visa voor Thailand van 30 dagen en wij willen er graag 30 bij hebben. We zijn met de tuktuk op stap gegaan dat was geen succes, we zouden een trip krijgen door de hele stad met allerlei bezienswaardigheden met als eindbestemming de immigratiedienst van Thailand voor 20baht (50 eurocent) Na 3 dingen te hebben bekeken was de tuktuk weg ( we hadden nog niet betaald) toen hebben we maar een nieuwe tuktuk genomen rechtstreeks naar de immigratiedienst voor 100baht (zonder poespas) bij de immigratiedienst kwamen we erachter dat een verlenging van 30 dagen niet mogelijk was, alleen maar max. 10 dagen, die hebben we nu dus ook. Dat wordt dus flink door fietsen naar Laos of onder tussen even een grens oversteken en weer terug naar Thailand we krijgen dan een nieuw visa wat opnieuw 30 dag geldig is, als het mogelijk is doen we dat. Op de terugweg van de immigratiedienst maakte de tuktuk chauffeur het helemaal spannend hij ging op het achterwiel weg bij de stoplichten.
P.s. zoals voor aantal weken in het nl nieuws te horen was hebben de stoplichten in BK nu een aftelteller naaste het gewone stoplicht hangen 5sec voor het 0-punt begint iedereen al te gassen het is net de F-1.
Verder bevalt het hier nog goed, geen van beide zijn al ziek of zijn we het zat. we slapen in het backpacker gebied van BK erg gezellig dus en genoeg te beleven het hostel bevalt wel goed de bedden zijn goed de kamer is alleen erg krap (2.30 bij 1.80m).We hebben wel airco op de kamer. Het eten is voor Arjan nog wel erg wennen, het smaakt wel maar zolang hij nog westers kan eten doet hij dat ook, Benno niet die eet alles, ik (Arjan) ben benieuwd hoe lang het duurt voor hij ziek is.
Bangkok, Thailand, 19-01-02
We hebben net het visa voor Laos aangevraagd, we kunnen het maandagavond afhalen, dus dinsdag of woensdag beginnen we met fietsen (eindelijk) we beginnen de smerige stad al een klein beetje zat te worden.
We hebben vandaag niet zo heelveel gedaan, wel met de boot over de rivier en Chinatown in geweest maar dat bleek vandaag gesloten te zijn (normaal zijn daar hele grote markten) volgende keer beter dus.
Gisteren in het kader van “do one thing every day that sceares you!!!” sprinkhanen, maden en rupsen gegeten. De sprinkhanen smaakten wel (smaakten naar naturel chips) de maden en ruspen zat geen smaak aan, niet voor herhaling vatbaar dus, vanavond wil benno nog de boktorren proberen, ik (Arjan) twijfel nog.
Vanavond gaan we ook de rosse buurt van BK in, we zijn benieuwd maar don’t worry zo despared zijn we nog niet dus geen Thaise aan onze ….
(Benno zit nu naast me en zegt “jajaja, dat geloven ze nooit”)
Wat we morgen gaan doen weten we nog niet, we moeten toch op ons visa voor Laos wachten.
Waarschijnlijk wel weer iets om over naar huis te schrijven, so stay tuned….;)
Bangkok, Thailand, 20-01-02
We hebben de rosse buurt overleeft, het viel allemaal nog wel weer mee en we hebben ons allebei keurig gedragen, ondanks dat was het wel een hele belevenis. We moesten er eerst zien te komen voor weinig, dat viel niet mee want het is 45min met tuktuk vanaf ons hostel en als je een tuktuk wil daar naar toe proberen ze je er direct de intree van een of andere wazige bar bij in de maag te splitsen waar dan de rit bij in zit (+/- 25 euro) Dus niet hè, Nederlanders als we zijn hebben we net zolang onderhandeld met 3 verschillende chauffeurs tot ze er onderling ruzie van kregen (hebben wij weer) we hadden de rit voor +/- 2,50 euro. We werden keurig op plaats van bestemming gedropt, het bleek niet alleen de rosse buurt te zijn ook was er een gigantische markt a’la Beverwijk je kon er werkelijk alles kopen, wel leuk dus. Ook zijn we nog een of andere gogo-bar in geweest voor +/- 7 euro incl. bier (afzetters dus die chauffeurs) maar we werden er beiden niet warm of koud van, we hadden hooguit medelijden met de dames die deze shows dagelijks op moeten voeren, hebben acts met kaarsenvet, spelden, scheermesjes e.d. gezien, niet echt pijnloos dus. Belachelijk dat dat allemaal hier zomaar mag (ook minderjarigen hoor), maar goed weer een ervaring rijker.
Vandaag zijn we tempels wezen bezoeken (om onze zonden te overdenken van gisterenavond) eerst naar Wat Arun, een tempel langs het water, we zijn daar geweid door een boeddhistische priester voor een goede reis. Hierna zijn we lopend door het echte BK door allerlei achterafstraatjes, waar we 3 uur lang geen blanke zijn tegen gekomen, naar de volgende boeddhistische tempel gegaan waar we door een priester werden uitgenodigd voor een dienst, erg interessant maar we verstonden er weinig van. We kwamen daar weer aan de praat met mensen die de dienst ook bijwoonden, het is blijkbaar heel normaal om te praten onder de dienst er werden zelf foto’s genomen, uiteraard ook door ons.
Na deze dienst zijn we weer lopend naar het water gegaan, vanwaar we de boot weer terug naar ons hostel zijn gegaan, vanavond proberen we nog even een Thaiboxing wedstrijd bij te wonen. Ze worden hier in het hostel voor 15 euro aan geboden incl. bus er naar toe maar dat kan volgens ons wel goedkopen, morgen meer hier over, stay tuned…
We zijn gisteren avond ook nog een collega fietser tegen gekomen, ook een Nederlander. Hij was via India met fiets in een doos en 71Kg.??? bagage naar BK gereisd onderweg is zijn wiel van de fiets ook nog gesneuveld, deze probeert hij nu gerepareerd te krijgen in BK van hier gaat hij ook op de fiets richting het noorden, misschien fietst hij nog een stukje met ons mee. Hij wil ook naar Laos alleen via een andere route.
Bangkok, Thailand, 21-01-02)
Hier zijn we weer, nu voor de laatste keer uit Bangkok, morgenvroeg om 8 uur pakken we de bus naar het vliegveld vanwaar we beginnen met fietsten na ze hebben opgepakt. We hopen dat ze heel zijn overgekomen we hebben ze nog niet uit de vliegtuigdoos gehad. Dus misschien kamperen we morgenavond wel op Bangkok Airport, wat vast ook reuze spannend kan zijn.
Vandaag hebben we weer genoeg meegemaakt om over naar huis te schrijven. We beginnen bij gisteravond, het Thaiboksen is wel door gegaan maar zonder ons, wij hebben onze collega-fietser geholpen zijn fiets in elkaar zetten. Wat bleek namelijk, hij had zijn hele fiets tot het laatste boutje in India uit elkaar gehaald en ingepakt en moest dus weer helemaal van begin af aan opgebouwd worden en dan te bedenken dat hij totaal niet technisch is. We hebben een stuk touw over de airco aan het plafon gegooid en daar het kale frame aan opgehangen en zijn toen begonnen met het in elkaar zetten er van na zo’n 2 uur begon het weer aardig op een fiets te lijken, het is maar goed dat we alle afstel gegevens van de fiets bij ons hebben, hij had niets bij zich. Afstellen doet hij zelf maar, het is niet altijd feest.
Vandaag zijn we opnieuw naar Chinatown geweest nu was er wel mark. Zoals bijna gewoonlijk stapten we vanmorgen op onze taxiboot er naar toe, we waren nog geen 10 min. onderweg toen het gebeurde, onze boot boorde zich vast in een andere taxiboot, veel mensen raakte in paniek en pakten hun reddingsvesten en wilden naar het achterdek wat de enige uitgang is van de boot. De conductrice begon op haar fluitje te blazen dat iedereen rustig moest blijven. Wij stonden gelukkig behoorlijk achteraan. We bleven vast aan de andere boot zitten omdat we nog vast aan de aanlegkader zaten met een dik touw, we konden niet voor of achteruit, Gelukkig boot Benno uitkomst, hij haalde zijn grote dolk tevoorschijn en begon het touw door te snijden, wat knapte met veel geweld door de enorme krachten die er op opstonden uiteindelijk We konden met schade aan de boot toen verder varen. Geen van beide boten zonk (gelukkig).
Toen we in Chinatown met knikkende knietjes aan wal stonden konden we onze trip vervolgen (lopend leek ons nu even het veiligst) We hadden nog een aantal dingen nodig. Chinatown is nog drukker dan de rest van BK, onvoorstelbaar, super smalle steegjes met kraampjes waar veel mensen lopen, waar brommers een tuktuks door heen kruipen en soms een verdwaalde auto of pick-up truck. Het was er ondanks dat wel gezellig en we zijn geslaagd met wat we nog nodig hadden.
Op de terug weg vanuit Chinatown pakten we per ongeluk de verkeerde boot, het was een express boot, die ons ver voorbij onze eigelijke bestemming afzette, we hebben toen nog weer een boot terug moeten nemen.
Nou dit was het weer voor vandaag, Hopelijk morgen meer, na de eerste fietsdag.
Sing Buri, Thailand, 23-01-02
Alles gaat goed hier we zitten zo’n 150km boven BK en dat na 2 dagen fietsen, niet slecht dus vandaag 85km gisteren zo’n 65km maar toen zijn we pas om 12:00 begonnen met fietsen vanaf het vliegveld, dat was geen pretje, druk, druk, druk onvoorstelbaar alles was eenrichtingsverkeer en snelweg, we zagen geen uit weg dus toen maar de snelweg op, waar ik (Arjan) eerst ook nog tegen het verkeer in fietste (ze rijden links in Thailand) na een uur knoeien zaten we eindelijk op de goede weg richting het noorden, des te verder we buiten de stad kwamen des te rustiger het werd maar het werd ook warmer met name Benno had daar veel last van, hij dreef zo ongeveer weg van zijn fiets. Onderweg was er veel support, bijna iedereen zwaait en juicht we kregen zelf een keertje waterflessen aangeboden vanuit een rijdende auto. Toen we in Sena (onze slaapplaats) aankwamen en de weg vroegen naar een hotel kon niemand ons dat vertellen, omdat wij geen Thai spreken en zij geen engels, gelukkig bood een politie op brommer ons aan om achter hem aan te rijden naar het hotel. Dit hotel was volgens Benno alleen maar bedoeld voor het uurtjes werk (?). We konden er ook prima slapen.
Vanmorgen zijn we op 6:45 op de fiets gestapt en bij een benzinestation wat gegeten. Tegen een uur of 12 begon het weer behoorlijk warm te worden (35 gr.) (toen we weg fietsen vanmorgen was het nog maar 25gr.) Gelukkig waren we om een uur of 1 in de plaats die we halen wilden vandaag. (sing buri) gelukkig hadden we vlak voor vertrek uit NL een kaart gehaald met de plaatsnamen ook in het Thais aangegeven anders hadden we het hier nooit gevonden zonder 100 keer te moeten vragen.
De plaats was toch nog groter dan we verwachten (zo groot als Enschede) We hebben net gegeten bij de KFC. Wel aardige dames vond Benno, deze dames spraken tenminste engels en wezen ons de weg naar het Internetcafe en een boekenwinkel, bijna niemand kan hier engels, maar ik heb Benno bij me, die kan heel goed met handen en voeten praten.
???,Thailand, 24-01-02
Het fietsen ging ook weer goed vandaag tegen het einde werd het weer erg warm, maar een kraampje langs de kant van de weg verkocht lekker koude frisdrank, tijd voor een pauze dus. De wegen waren vrij saai vandaag gewoon dom rechtdoor, het deed me een beetje aan Australië denken alleen dan op de fiets. Het landschap lijkt er ook aardig op groen maar toch wel dor, niet zo groen als Indonesië en vlak, we hebben nog geen hellinkje gehad. Nog een leuke anekdote: Benno krijgt elke Thaise wc verstopt, hoe hij het doet kan die zelf ook niet verklaren. Afgelopen wc liep tot de rand toe vol tot 1cm onder de rand en liep dan langzaam leeg, het was elke keer weer spannend of hij niet zou overlopen. We hebben nu een hotel met een Thaise wc dus de speling is iets minder dus ik hoop dat het nu wel goed gaat. Ik werd net nog even aangevallen door de hond van het hotel toen ik (Arjan) Benno’s fiets uitprobeerde, hij kwam blaffend op me af maar zat aan een ketting, maar het ging met zoveel geweld dat de ketting brak en hij beet zich vast in mijn teva sandaal. (gelukkig zat ik op Benno’s hoge fiets zodat ik mijn voet zo hoog op kon trekken dat hij alleen maar daar bij kon)
Tijdens het fietsen hebben verder niet echt veel mee gemaakt, zoals is al schreef.
Kamphaeng Phet, Thailand, 26-01-02
Vanwege de verschillende internet problemen aan deze kant, zoals geen internet ofwel een super trage verbinding (met een 28k8 lijn voor een heel Internetcafe?) nu een update van de afgelopen paar dagen sinds we aan het fietsen zijn. Veel lees plezier toegewenst.
Na de lange fietsdag van gisteren vandaag iets rustiger aan gedaan, we hadden allebei een zere kont dus het ging ook niet zo snel.
Gisteren ging er van alles mis. Het probleem: een oud mannetje wat dacht ons te begrijpen begreep ons dus niet en stuurde ons de verkeerde kant op. We hadden wel een kaart waar opstond dat we rechtdoor moesten, maar het was allemaal heel vaag aangegeven en de straatnummers klopten ook niet met die op de kaart, dus toen maar even gevraagd aan een oud mannetje, die pakte eerst zijn bril er eens bij en haalde toen zijn dochter er maar eens bij, die kon de tekst op de kaart lezen en ver telde dat aan haar pa, maar toch ging het ergens fout want we kwamen op de snelweg uit. Nou valt er hier wel te fietsen op de snelweg maar we hadden er al zo’n 80km op zitten en het was inmiddels al over de 35gr. Op de snelweg rijden vrachtauto’s en vrachtauto’s hier roken niet alleen gigantisch ze stinken ook nog eens ongelofelijk en dat bij 35gr. is geen pretje. We kwamen op de snelweg ook nog een collega-fietser tegemoet (er zijn er nog meer zo gek blijkbaar) Ook kwamen we een KFC tegen, dat was een welkome afwisseling. Daarna nog zo’n 5km op de fiets en daar de snelweg weer af en gevraagd naar een hotel, nou die zat er gelukkig, anders was het de tent geworden. Het hotel was luxe (tv, fan, airco en een rond bed met spiegel(?)) Fietsresultaat 110km.
Na een welverdiende nachtrust zijn we vanmorgen weer op de fiets gestapt. Onze zere kont was nog niet over dus niet zover vandaag (71km) Het was een weg langs allemaal suikerriet, met als resultaat veel vrachtwagens met riet, veel afgevallen riet op straat en veel as in de lucht van het suikerriet branden. Het was op zich wel goed fietsen alleen had ik er vandaag niet veel puf aan en was blij dat ik over was. Na een koude douche (is standaard hier, wen er maar van aan) die erg lekker was en een uurtje slaap zijn we de stad even ingelopen, pizza gegeten en nu dus internet voor 35 eurocent p/uur. Vanavond zoeken we even een kroegje op en morgen slapen we uit de fietsen staan op onze hotelkamer en komen daar voor maandagochtend ook niet meer vanaf.
Tak, Thailand, 28-01-02
Wij zitten nu in Tak, een vrij grote stad, maar ziet er vervallen en grijs uit, beetje saai hier volgens mij, niet veel te doen hier. Ze hadden een hotel en daar ging het ons om en ze hebben een Internetcafe, erg belangrijk, wel een hele dure (fl. 4,- p/uur, normaal is hier Fl. 0,80 p/uur) maar dat mag de pret niet drukken, het zal voorlopig wel weer een tijdje duren voor we internet tegen komen. Het volgende traject wat we fietsen bestaat uit allemaal kleine dorpjes, Chang Mai wordt de volgende grote plaats.
Vandaag ging het fietsen weer lekker, nog wel een beetje last van mijn achterste maar dat mag de pret niet drukken. We zijn via allemaal kleine weggetjes hier naar toe gefietst, we zaten op een gegeven ogenblijk op een zandweg door allemaal kleine dorpjes, erg leuk, deze kwam weer uit op een verharde, zeer rustige weg en deze kwam weer uit op de snelweg, ook erg rustig hier, je kunt zien dat we steeds verder van BK af komen. Ik zag vandaag zelf een boer met een kudde koeien op de snelweg en de auto’s stopten ervoor, moet je je voorstellen op de ring Amsterdam of zo, dat lijkt me pas gaos, haal je wel het 8 uur nieuws, hier kraait er geen haan naar, maar mij viel het wel op. (amazing Thailand, zie je hier op borden wel eens staan, nou het blijft amazing!) Na 30km snelweg kwamen we dus in Tak, totaal 100km gefietst en 5 1/4 uur op de fiets gezeten, dat is een record tot nu toe. Normaal is het 4 1/4 uur.
Gisterenavond zijn we nog even weer in de karaokebar onder ons hotel geweest, nu om wat te eten, we waren erg vroeg. Het was wel weer lachen hoor, niemand sprak er engels en ze hadden een Thaise menukaart, we hebben geprobeerd uit teleggen wat we wilden eten, met allerlei dieren geluiden van Benno erbij en 8 Thaise dames om het te vertalen moest het er op zijn minst komisch hebben uit gezien. Resultaat: ik kreeg een bordje koude rijst met een gebakken ei er op, Benno kreeg niets. Wachten en wachten, Benno kreeg meer honger en heeft toen het scenario nog maar een keertje herhaald, hij kreeg totaal iets anders te eten, kleine gefrituurde visjes met een zoet sausje, niet echt lekker vond ik, Benno vond van wel, maar die is dan ook niet zo nauwkeurig als ik.
(Li, Thailand, 31-01-02)
We hebben vandaag weer een rustdag, dit maal in Li, een klein plaatsje onder Chang mai, Ik weet niet of jullie deze plaats kunt weer vinden op de kaart van Thailand want zo groot is het niet.
Eergisteren zijn we vertrokken vanuit Tak, ons doel voor vandaag zou zijn de Stuwdam van Bumpibol (vernoemd naar een koning) Het was een beetje een saaie en korte dag. Het was een lange weg, het was dus gemakkelijk te vinden. Onderweg had Benno nog een lekke band, de 2e in 24 uur want de dag er voor had ik een lekke achterband door het vele glas wat hier op de wegen ligt. In het dorpje aangekomen was het wel even zoeken naar een hotel, maar wie zoekt zal vinden, na 5 maal te hebben gevraagd en 10 maal het dorp te zijn door gefietst, we hoorden al bijna bij de lokale bevolking, vonden we het hotel. Een luxe hotel langs het water wat er ooit was neer gezet om de vele arbeiders die werkten aan de stuwdam te huisvesten. In het dorp was verder ook weinig te doen, er was een golfbaan en een supermarktje, niet echt bijzonder dus. Benno is ook nog even met “Moon” de receptioniste v/h hotel naar het postkantoor geweest om wat te posten.
Nu nog even een stukje over de dag van gisteren:
Gisteren was een schitterende dag maar wel zwaar. We zijn dus begonnen bij de stuwdam, vanwaar we een weg hebben gezocht die niet op de kaart stond, het bleek een goed begaanbare weg te zijn. We kwamen in een klein dorpje uit vlak bij een National Park (Beschermt natuur gebied) In het dorpje vroegen we de weg, de man die we aanspraken vertelde ons dood leuk dat er verder geen weg liep en dat we maar terug moesten (35km bergen) Na verder te hebben gevraagd bleek er een klein weggetje het NP in te lopen, die dus genomen, het was zeer ruig terrein met greppelwegen, bergen en beken waar we door heen moesten. Toen we eenmaal in het NP waren bleek daar een bezoekerscentrum te zijn. (ik vraag me af hoeveel bezoekers hier per jaar komen, die zijn volgens mij op 1 hand wel te tellen) Bij het bezoekers centrum werden we dan ook warm onthaalt met drinken en een goed gesprek over hoe we verder moesten, de parkopzichter had goede kaarten van het gebied en kende het hele park op zijn duimpje, hij tekende voor ons een hele routebeschrijving hoe we aan de andere kant v/h park moesten komen, want daar ging de weg naar Li verder. Na zo’n 4 uur zwoegen door het NP kwamen we aan het einde v/h park, de route beschrijving had dus gewerkt, als we die niet hadden gehad waren we er nooit door gekomen en hadden we inderdaad terug gemoeten. Het NP was zwaar fietsen en we waren blij dat we een mountainbike bij ons hadden i.p.v. gewone tourfietsen de berg versnelling die ik er nog speciaal had op gezet was geen overbodige luxe (voor 22tands, achter 32tands). Onderweg in het NP zag Benno ook nog een Python van een meter of 3 en 10cm. in doorsnee, toch maar geen tentje opzetten dus en gewoon door fietsen.
Aan het einde van het NP was de weg eindelijk weer verhard, maar klom nog steeds (we hebben de hele dag geklommen), na zo’n 1 km ging de weg eindelijk omlaag, met topsnelheden van 63kmp/uur zoefden we naar beneden, halverwege nog wat gedronken bij een stalletje lang de kant v.d. weg en toen verder naar Li, hier kwamen we tegen zonsondergang aan (we waren bij zonsopgang vertrokken) en hadden de knollen dus goed op, in totaal hebben we gisteren bijna 8 uur en 120km gefietst en we hebben zo’n 520 meter geklommen, we konden na een stevige maaltijd en een verfrissende douche wel goed slapen, maar zoals gezegd vandaag een rustdag in Li, nog 2 dagen fietsen naar Chang Mai waar we een week rust houden, dat is een grote toeristische stad waar veel te doen en te zien is. We hebben nog tijd zat hier in Thailand op 25 Feb. loopt ons Thaise visa af en moeten we het land verlaten, maar als ik zie dat we in 10 dagen naar Chang Mai kunnen fietsen moet het toch zeker lukken om binnen 3 weken het noorden van Thailand te kunnen bereiken.
Chiang Mai, Thailand, 02-02-02
Nou ons eerste doel is alweer bereikt, we zitten in Chang Mai, Vanmorgen zijn we bij zonsopgang weer op de fiets gestapt en de laatste 40 km afgelegd. Om 9:30 waren we in ChangMai, het was een mooie rechte vlakke weg hier naar toe, continu tussen de 25 en 30 km p/uur, ging erg hard dus, maar we hadden dan ook suikerbroodjes en Benno een mega hotdog voor ontbijt gehad! Chang Mai is erg toeristisch, maar wel gezellig. Het is hier ook erg warm omdat het in en dal ligt. Eindelijk weer westers eten naar 2 weken thai food, vanmiddag al voor lunch spaghetti met een cheeseburger gehad, smaakte goed!!!
Gisteren was een lange dag door de bergen met veel steile hellingen en supersnelle afdalingen, maar ditmaal wel over asfalt. Door allerlei kleine dorpjes gefietst. Benno had nog een half uur lang een jongen op een brommertje naast zich rijden tegen de berg op, toen hij hem helemaal zat was gingen we gelukkig weer naar beneden, we zoefden met een vaartje van 70 van de berg af, Benno’s stalker hield het toen voor gezien, we hebben hem ook niet weer gezien. Na precies 90km kwamen we bij de t-splitsing waar we en hotel hoopten te vinden, niet dus, het vrouwtje van het winkeltje waar we wat gegeten hadden vertelde ons dat het eerste hotel 25km verder op lag, iets waar we geen zin in hadden, het was erg warm en we waren het zat voor die dag. Eigenwijs als we waren vroegen we onderweg nog meerdere malen aan locals over hotels in de buurt, de een zei 1km de volgende zei 2km, de een zei links v.d. weg de volgende zei weer rechts v.d. weg, met andere woorden het schoot niet echt op. Na veel vragen en terug fietsen vonden we na 18km eindelijk een hotelletje, goed verstopt!!!
We zitten nu in het goedkoopste hostel tot nu toe, 100baht p/nacht (fl.5,-) met warme douche en fan. We blijven hier ongeveer een weekje, we willen hier nog een georganiseerde trekking in de bergen gaan doen van een dag of 4, ik ben benieuwd of dat iets toevoegt aan de belevingen hier.
Chiang Mai, Thailand, 09-02-02
Zo, even lekker uitgeslapen na onze 3-daagse trekking hier door de bergen. Nu dus even een verslag daarvan.
Na een aantal dagen Chiang Mai te hebben bekeken, hebben we toch besloten om een meer daagse trekking hier door de bergen van CM te doen. Trekking is heel populair hier, het is iets waar het noorden van Thailand echt om bekend staat. Er leven hier in de bergen nog verschillende bergvolkeren volgens eeuwenoude tradities, al deze bergvolkeren zijn niet afkomstig uit Thailand zelf maar zijn tijdens de verschillende oorlogen die hier de afgelopen eeuwen gewoed hebben, gevlucht uit de verschillende buurlanden van Thailand , zoals: Laos, Birma, Vietnam en zuid China. Ze spreken allemaal hun eigen taal en hebben hun eigen gebruiken, geloof en klederdracht. De trekkings hier worden door veel bedrijven aangeboden, het is dus even goed uitzoeken met welke je mee gaat en dat je er zeker van bent dat je als enige groepje op de trek zit dus dat je niet in file door de bergen heen huppelt, achter de andere toeristen aan. We hadden ons dus een trekking uitgezocht, een 3 daagse. We zouden de volgende dag om 9 uur worden op gepikt. Zo gezegd, zo gedaan. We zaten in een groepje van 9 personen (een Zweeds echtpaar, 2 miepjes uit Londen-city, een Australisch stelletje en een alleen reizende Australische jongen) en hadden 1 locale gids die ook de talen van de bergvolkeren sprak. We werden met een soort overdekte pick-up truck op gehaald en naar het boekingskantoortje gereden, daar werden kopieën van onze paspoorten gemaakt voor de toeristenpolitie. Ze willen continu weten wie zich hier in de bergen bevinden i.v.m. veiligheid. In het kantoortje zaten de zweden al te wachten, de Australiërs en Engelsen zaten allemaal in het zelfde hostel en die pikten we onderweg op. De rit naar het National Park waar de trekking zou plaats vinden duurde ongeveer 1,5 uur, onderweg stopten we nog even bij een lokale markt voor de nodige boodschappen. Ze verkochten dar ook levende slangen, gewoon in een netje zoals je bij ons sinasappelen haalt. De Australiër kocht er ook een, zonder dat iemand het wist en gooide hem zonder netje op de passagiersstoel van de pick-up truck, daar waar onze gids zat. Toen we terug kwamen bij de pick-up, gingen de engelse dames bijna door het lint, helemaal toen de gids de slang bij de nek pakte en net deed alsof hij hem achter in wou gooien, 1 van de Engelsen vloog bijna door het dak en wist niet hoe snel ze de bak moest verlaten, Lachuh…
De slang ging in een plastic zak voorin, bij de gids, hij beloofde hem ‘s avonds klaar te maken voor het avond eten. De wegen werden slechter en slechter, ik vond het jammer dat ik niet op de mountainbike zat i.p.v. achter in de truck te worden geshaked. Bij een klein dorpje stopten we. Lunch. Na wat te hebben gegeten, werden we belaagt door dorp bewoners die tijdens onze lunch waren komen opdraven om ons wat te verkopen. Wij kochten geen van beiden iets, ben sinterklaas niet, wat moeten we toch met al die rommel. De anderen kochten allemaal wel wat, vooral de Australiër kwam er behangen met kettingen en armbandjes van af, hij had zelfs nog een pijp gekocht. Na hij uitgekocht was ging vanaf hier de tocht per voet verder de bergen in. Het was mooi heuvel op, steeds verder de jungle in.Wij bleken de enigen van de groep die nog over een beetje conditie beschikten, voor de anderen was het afzien, de engelse dames konden bijna niet boven komen. Bij een waterval stopten we om te zwemmen, lekker, waren we wel aan toe.
Na de verfrissende duik ging het verder berg opwaarts, we stopten om de 10 min. om even op adem te komen. Al met mekaar hebben we zo’n 3 uur gelopen, niet echt heftig dus, maar daar waren de meningen duidelijk verdeeld over. De frisdrank en het koude water wat ze in het dorpje verkochten, waar we sliepen, was dan ook niet aan te slepen en dit werd al snel opgevolgd door de rum-cola en whisky-cola, wat mij overigens ook goed smaakte. Benno niet, die had nog niet genoeg gelopen, hij knoopte er voor zich zelf nog 2 uur lopen achteraan en was nog net op tijd voor het avondeten, rijst met verschillende soorten groenten waar je uit kiezen kon, erg lekker. Het dorpje waar we sliepen had 35 inwoners en bestond uit de “karen” bevolking, de grootste groep emigranten in N-Thailand (353.000) en komen van oorsprong uit Birma en leven van rijst en groente teelt. Ook in dit dorpje probeerden ze ons weer van alles te verkopen, weer geen succes bij ons, wel bij de rest. ‘s avonds was er kampvuur, de rum en whisky, gingen helemaal op.
De volgende dag vroeg weer op, daar waren de meesten niet blij mee. Vandaag zouden we gaan olifant rijden, maar daar moesten we nog eerste even naar toe lopen, zo’n 2 uurtjes maar niet berg opwaarts. Bij de olifanten opstapplaats kregen we lunch, daar kon ook nog even gezwommen worden. Toen op de olifanten, Benno en ik hadden samen 1 olifant en een chauffeur, een ventje van een jaar of 14. Het olifant rijden was leuk al kreeg je er wel een zere kont van. (waar kennen we dan ook alweer van?) Benno is op een gegeven moment achter de oren van het beest gaan zitten toen de chauffeur naast de olifant liep, dit was ook beter voor mij, ik had de hele zitplaats nu voor me alleen. Na 2uur op de olifant te hebben gezeten moesten we nog 5 min. lopen naar het volgende dorpje. Dit dorp was en stuk groter dan die van afgelopen nacht, er leefden 30 families ze kwamen van oorsprong uit Tibet en heten “Lisu” ze leven van rijst, groenten en opium teelt. De Australiërs vonden met name dat laatste erg interessant en vroegen aan de gids of ze het konden proberen, dit kon niet volgens de gids, marihuana was wel aan te komen. Dan dat maar moesten ze gedacht hebben, ze kochten een grote zak voor fl.7,50. Na het eten voerden de meisjes van het dorp nog een aantal dansen op om zo een zakcentje te verdienen voor de school waar ze naar toe gingen. Toen ze uitgezongen waren vroegen ze ons ook of wij liedjes kennen, onze scouting ervaring kwam wel weer goed van pas! Na dat alle kids naar bed waren, hebben we samen nog wat gedronken. De Australische jongens hebben ook nog even aan de opium pijp gehangen, wat ze onderhands geregeld hadden via een bewoner van het dorp, het moest daar ter plaatse in de hut worden opgerookt, ze kwamen gierend van het lachen terug met grote verhalen.
De laatste dag zouden we gaan bamboeraften, na twee uur te hebben gelopen kwamen we bij een verharde weg uit, daar werden we opgepikt door de pick-up en naar het vertrekpunt van het raften gebracht waar we ook zouden lunchen. Naast de lunchplek was een groot feest aan de gang met karaoke, voor we het wisten zaten we er met zijn alleen midden in, erg gezellig er werd gedronken, gegeten, gezongen en gedanst. Het bamboeraften was leuk. We hadden 3 vlotten, gemaakt van bamboe, deze werden voortgestuwd door Thaise mannen door met een lange stok op de bodem van de rivier te prikken. Uiteraard ging dit natuurlijk lang niet snel genoeg dus hielpen we ze een handje, het werd een hele wedstrijd en trokken elkaar van de vlotten af. Het as ook zeer vermoeiend dus werd er ook gestopt onderweg voor een duik. De engelse miepjes durfden het water niet in, ze waren bang voor van alles en nog wat, ze hadden de raarste verhalen gelezen. (joints bouwen is geen probleem voor ze maar tussen vissen door zwemmen is en hele opoffering, raar volk, die Engelsen!) Na het zwemmen gingen we verder op de vlotten. Aan het einde werden we opgewacht met allerlei versnaperingen. Dit was tevens het eindpunt van onze trip, van hier uit stond de pick-up wee klaar om ons terug te brengen naar CM. ‘s avonds hebben we samen met de Australiërs en de Engelsen nog even wat gegeten bij een pizzeria en daarna nog wat gedronken in een bar dat op het dak van een hoog gebouw zat met uitzicht over de stad, erg gezellig.
Chiang Pao, Thailand, 12-02-02.
Wel geen Internetcafe hier maar wel een eetcafeetje gerund door een Nederlands sprekende Belg, wel gezellig.
We waren op de fiets naar het cafeetje toegekomen, ik heb nog steeds mijn nl-vlaggetje aan de fiets hangen, hij zag het direct en begon een gesprek in het Nederlands.
We zijn vanmorgen weer sinds 1,5 week weer op de fiets gestapt. Het ging wel weer goed, wel even wennen weer, die frisse lucht. Ik had mijn rechterbeen behoorlijk vast zitten. Benno had last van zijn knie. Ondanks dit alles hebben we toch nog 86km afgelegd vandaag incl. de nodige klimmetjes en afdalingen. Onderweg was het wel weer lachen, we stopten ergens voor een drinkpauze. Het vrouwtje wat het runde bemoederde ons behoorlijk. We bestelden 2 fris, we kregen er gefrituurde bananen bij en gewone bananen, Benno bestelde nog een 2e fris. Toen we af wilden rekenen berekende ze alleen de 3 fris, 1,5 gulden, wij betaalden 2 piek en zeiden dat ze de rest mocht houden, voor de bananen. Hier was ze het niet mee eens. Ze begon voor 50 cent aan bananen in tasjes te proppen. Ik kan je vertellen, voor 50 cent kun je hier heel wat bananen kopen, om precies te zijn 2 zakken gewone en 1 zakje gefrituurde. We konden het niet weigeren en knoopten allebei een zak achter op de fiets, dat wordt dus bananen eten de komende dagen, al worden ze wel snel bruin als ze zo achter op de fiets mee bungelen.
Benno had vandaag zijn 2e lekke band van deze trip.
Verder hebben we eigenlijk niet zo veel meegemaakt, het fietsen was mooi door de bergen, wel weer genoten dus, het is hier boven Chiang Mai wel toeristischer dan er onder. De wegen zijn nog steeds goed begaanbaar en niet al te druk (gelukkig). We wilden eigenlijk op een camping kamperen die we onderweg tegen kwamen. er stond een groot bord langs de kant v.d. weg “welcome camping” “nee, sorry” zeiden ze “no camping” het blijven vreemde snuiters die Thais, het was een perfect ingerichte camping met toiletgebouwen en al.
Ze verkopen hier in het restaurant westers eten en ze hebben een poolbiljart, ik weet al waar wij de avond gaan door brengen denk ik.
Tha Ton, Thailand, 14-02-02
We hebben vandaag weer gefietst, niet zover, kortste dag tot nu toe, 32km. Hier zit NL een hostel en de volgende is weer 70km verder op of zo en Benno heeft op moment erg last van zijn knie. Vandaar dat we morgen op mijn verjaardag een rustdag inlassen. Het is een toeristisch plaatsje en we hebben een prive bungalow voor een tientje langs de rivier. Het is dus wel vol te houden hier. (al jaloers???) We zijn vanmiddag ook nog even naar de boeddha’s geweest die hier hoog in de bergen staan, er was niet naar toe te fietsen volgens de geleerden wij dachten daar uiteraard anders over, het was een mooie proef voor het Himalaya gebergte. We zitten hier vlak aan de grens met Birma er is hier geen grenspost, we konden er dus niet in maar vanaf het uitkijkpunt bij de boeddha kon je er perfect in kijken, ook weer gezien. We gaan waarschijnlijk nog wel een dagje Birma in, in het uiterste noorden van Thailand is een grensovergang, je mag dan zonder visum voor Birma 5km Birma in en krijgt een nieuw 30dagen visa voor Thailand als je terug komt. Die 10 dagen verlengen was achteraf dus niet nodig voor Thailand.
Fang, Thailand
We hebben vandaag weer lekker gefietst. Wel zwaar en veel berg op. Toch nog 72km. We hebben net voor het eerst in Thailand een echte stevige maaltijd gehad. Aardappelen met broccoli, boontjes, bloemkool, jus, kip en gekookte zoete maïs als toetje, HMMMMMMMMMMMmmmmmmmmm
Het Internetcafe waar ik nu zit heeft er weer eens een zootje van, ik ben net een half uur bezig geweest om het spul aan het draaien te krijgen. Ik kan wel mijn eigen Internetcafe beginnen, heb er meer verstand van dan hun hier.
Hieronder even een verslag van de laatste paar dagen in de bergen:
Mae SaLong 16-02-02
Vanmorgen zijn we weer vroeg vertrokken vanuit ons vakantiebungalowtje aan de rivier, onze Nederlandse buren waren nog niet wakker, ook niet zo verwonderlijk want ze hadden gisterenavond volgens mij genoeg op. Het zijn ook fietsers maar doen het iets minder gek dan ons en zijn maar voor een paar weken op de fiets door noord Thailand. Het begin van het fietsen ging goed, de wegen waren redelijk vlak maar dit veranderde na ongeveer anderhalf uur gefietst te hebben. Bij een politiecontrolepost konden we rechtdoor over de grote weg naar Mae Sai (de plaats waar we nu zitten) we hadden echter een andere weggetje op de kaart gevonden die vlak langs de Birmaanse grens moest lopen en mooi door de bergen liep, linksaf dus i.p.v. rechtdoor. Vanaf de eerste kilometer liep deze weg steil omhoog zigzaggende de bergen in, heel mooi maar ook heel zwaar er zaten wel een paar flinke afdalingen in (Benno haalde soms 90kmp/uur) maar dat woog niet af tegen het ruige klimwerk. Ik heb op 1 punt nog even de hellingshoek uitgerekend en kwam uit op iets meer dan 30% omhoog, niet verkeerd met een fiets vol bagage!!! Uiteindelijk kwamen we die dag aan in Mae Sa Long en hadden dit maal niet een bungalowtje aan het water maar een bungalowtje in de bergen. Mae Sa Long ligt hoog in de bergen en is het grootste KMT dorp van Thailand (KMT is een leger van Chinese rebellen die tegen het Chinese communisme zijn en dus zijn verdreven uit China, ze houden zich hoofdzakelijk bezig met opiumsmokkel)
Thoed Thai, 17-02-02
Vanmorgen zijn we weer vertrokken vanuit ons bergchaletje, steil naar beneden, fris zo op de vroege ochtend hoog in de bergen. Dit dalen was niet van erg lange duur, al snel ging het weer steil omhoog. Kronkelend door de bergen bereikten we de ene bergtop na de andere, het was constant klimmen en weer dalen, erg vermoeiend. Na nog geen 3 uurtjes kwamen we aan in een dorpje.Toen we vroegen naar de naam bleek dat we een afslag voorbij waren gefietst, 4km terug. Het dorpje, vlak aan de Birmaanse grens, bleek echter wel 2 hostels te hebben en in 1 spraken ze ook engels. We vroegen of in het volgende dorpje waar we eigenlijk naar toe wouden ook een hostel zat “nee” was het antwoord, toen hebben we daar maar ingecheckt. En zo verruilden we ons bergchaletje weer voor een mooi bungalowtje aan het water. (wat kan het leven toch mooi zijn) Toen we even later het dorpje verkenden bleek dat we in de middle of nowhere zaten, er was geen internet, geen GSM bereik en geen normale telefoonlijn naar de buitenwereld. In de winkel waar we vroegen naar internet zat echter wel een dokter die actief was met digitale fotobewerking op de PC en hij vroeg of wij er ook verstand van hadden, hij kon namelijk wel engels maar niet zo goed dat hij alle instellingen van zijn programma’s snapte en daar had hij nou net problemen mee. Ik heb hem daar toen mee geholpen, het was nog een hele klus om hem alles uit te leggen. Als dank voor mijn inzet werden we voor ‘s avonds uitgenodigd op zijn verjaardag want hij was die dag ook nog jarig. Hij was al druk bezig met het maken van een taart want die was ook niet te krijgen in het dorp, Benno heeft hem daar nog mee geholpen. We hebben er ook nog even karaoke gezongen, dat had hij ook nog op zijn computer zitten, er leuk en ook eindelijk een keer in het engels.
Toen we ‘s avonds naar zijn verjaardag gingen bleek dat alleen zijn vrouw, zijn zoontje en een paar vriendjes van het zoontje waren uitgenodigd, ondanks dat was het wel gezellig, we hebben ook nog vuurwerk voor zijn verjaardag afgestoken.
MaeSai, 18-02-02
Goed, nu nog even een stukje over gisteren: gisteren was klimmen en afzien 70km lang, we hebben er dan ook de hele dag over gedaan. We wilden onze weg vervolgen langs de Birmaanse grens. We kwamen door militaire trainingskampen en zagen sporen van rups voertuigen. Na uren klimmen en dalen kwamen we bij een militaire controlepost met een slagboom over de weg “papieren graag”. Het zal toch niet waar zijn dat we hier niet verder mogen omdat we anders Birma ingaan? Onze paspoorten werden nauwkeurig gecontroleerd en overgeschreven. De militairen waren uiterst vriendelijk, ondanks al het wapentuig wat ze hadden waaronder zelf een raketwerper (?) Ze wisten alle Nederlandse voetballers op te noemen en wisten ons ook te vertellen dat ze er nog nooit en toerist op de fiets hadden gezien. We mochten door fietsen, ik heb maar niet gevraagd of ik nog even een fotootje mocht maken.
De militair die ons hielp vertelde ons dat de weg die wij wilden volgen een stukje door Birma liep. De post waar we nu stonden was maar 10meter van Birma verwijderd!!! Hij vertelde ons dat we dus op de volgende afslag er af moesten, over de grote weg (dat vonden we niet leuk, dat hield in dat we in kilometers een stuk terug moesten) De militaire post was boven op een bergtop, toen we weer naar beneden raasden fietste Benno even een groene slang die op de weg lag, de slag sprong op en beet mij bijna, het ging echter zo snel dat hij daar helemaal geen tijd voor had, we hadden er een dikke 50kmp/uur op staan dus. Na veel klimwerk kwamen we op een bergtop met allemaal militaire kampen. Aan de ene kant v.d. weg met Thaise vlaggen aan de andere kant met Birmaanse, we zaten blijkbaar in een stukje niemandsland. Niet veel later passeerden we een plaatsnaam bordje met de naam erop van de plaats die de militair ook noemde (“don’t go!!!!!”) De militairen hier ter plaatste dachten er anders over en groeten ons allemaal vriendelijk en staken de duim op. (wat een eenheid dat Thaise leger)
In de afdaling naar het dal van Mae Sai die er op volgde was zo steil dat Benno drie maal een lekke band had omdat de velgen te heet werden van het remmen, die van mij begonnen ook aardig te stinken maar konden mooi afkoelen terwijl Benno zijn fiets repareerde.
In het dal aangekomen was het vlak, wat een verademing. We hebben nu een bungalowtje die uitkijkt over de grenspost met Birma en over de rest v.d. stad. Morgen gaan we nog voor een dagje Birma in (nu officieel) we krijgen dan een nieuw visum voor Thailand en kunnen dan weer 30 dagen in Thailand blijven, als we willen, maar dat doen we niet. We gaan door naar de golden triangle (drielanden punt, Birma, Thailand, Laos) en daarna door naar Laos.
We hebben hier nu 2 dagen rust, even weer bijkomen, de was doen en een beetje rond kijken.
Chaing Sean, Thailand, 21-02-02
We hebben vandaag weer gefietst, weer vertrokken uit Mae Sai. Niet zo ver hoor en lekker vlak (40km) We hebben het drielandenpunt gezien (golden triangle) en hebben daar nog even het opiummuseum bekeken, was wel grappig om te zien. Het is wel een beetje frappant, uit deze streek komt de meeste opium ter wereld maar we hebben nog geen papaverplant in het veld gezien en we hebben best achteraf weggetjes gehad.
Na de golden triangle zijn we langs de Mekong rivier verder gefietst, dit is de langste rivier van Azië (meer dan 4000km, 3e langste ter wereld) Deze rivier gaan we straks in Laos ook nog twee dagen op en komen we over een tijdje ook weer tegen in China. We zitten weer langs het water, maar de rivier is hier erg breed en er gaan nogal wat longtail boten door (De smalle boten met de geluidruchtige vrachtwagenmotoren, zonder demper, er achterop?)
Erg rustig is het er dus niet.
Nou dit was hem alweer, morgen fietsen we door naar de grensplaats Chiang Khong, die ligt 54km hier vandaan, wordt dus ook wel weer een relax dagje. Vanaf daar gaan we Laos in met de boot.
Chiang Khong, Thailand, 22-02-02
We zitten nu in Chiang Khong. Dit is de plaats vanwaar we Thailand gaan verlaten maar dat wordt niet eerder dan maandag want in Laos zijn dit hele weekend verkiezingen en dan rijden er geen bussen en varen er geen boten. Met andere woorden het halve land ligt plat, en dan verbazen ze zich ook nog dat de economie zo slecht is in hun land???
Vandaag was weer een leuk fietsdagje. We zijn vanmorgen vroeg vanuit Chiang Saen vertrokken en langs de Mekong rivier en door de bergen hier naar toe gekomen. Het was vandaag een erg warme dag maar dat komt, denk ik, door dat we hier vrij laag zitten, en we waren de “koele” bergen gewent.
We spraken vanmiddag ook nog twee Nederlandse fietsers die ook voor langere tijd op de fiets op reis waren.(Nienke en Boris) Ze hadden al in Thailand en Birma gefietst en zijn vanmiddag op de boot naar Laos gestapt waar ze ook alles op de fiets gaan doen, ook dat stuk wat wij met de boot doen. Dat is ongeveer 600km om, over extreem slechte wegen (volgens de Lonely Planet) We hebben maar een visa voor een maand en wij gaan veel verder naar het zuiden in Laos dan hun dus wij pakken mooi de boot. We E-mailen wel met hun hoe het gaat. Zij gaan ook door naar Vietnam en daarna door naar China en misschien door naar Mongolië.
Chiang Khong, Thailand, 24-02-02,
Gisteren een beetje rondgehangen in het stadje hier, vandaag zijn we op de fiets naar de watervallen geweest hier in de buurt. Je zou er zo heen kunnen fietsen was ons verteld, er stond ook een bordje langs de kant v.d. weg “waterval 2,5km”. Niet dus. Het was 2,5km verharde weg, 2,5km zandweg, 2,5km drukken met de fiets en 2,5km lopen zonder fiets voor we bij de waterval waren. Onderweg kwamen we door een klein dorpje met hutjes, daar was een man die ons de weg wees, hij bleef de hele tijd bij ons en was dus eigenlijk onze gids. Dit was maar goed ook anders hadden we het nooit gevonden. Het was wel de moeite waard. Onderweg er naar toe hebben we hele stukken door de rivier zelf gelopen omdat er verder geen pad was. Dat was dus wel gaaf, dit was meer trekking dan we in Chiang Mai in drie dagen hebben gedaan.
Op de terug weg hebben we de gids weer in het dorpje achter gelaten en hem 100baht in de handen gedrukt (5 piek) daar was hij blij mee.
Morgen dus op de boot. We weten nog steeds niet of we 1 of 2 dagen gaan op de boot. We kopen in eerste instantie een ticket voor 1 dag naar Pan Beng en zien daar verder. We hebben geïnformeerd naar de wegcondities in noord Laos en die zijn op dit moment goed omdat het geen regenseizoen is. Als we dit rondje erbij doen is dat ongeveer 300km extra en het is niet zo bergachtig als hier in Thailand.
Maandag gaan we dus op de boot Laos in. Hebben we ook wel weer zin in, weer eens weer wat anders en waarschijnlijk een stuk primitiever dan Thailand.
Dus geen gsm en internet meer 24uur p/dag
