Een idyllisch plekje te midden van oude dode bomen overgroeid met een lichte laag mos.
Toen we hier aankwamen zagen we een wegwijzer met daarop Ushuaia 151km. Het einde van de wereld noemen ze het hier. Is dan, met andere woorden, over 151km het einde van de wereld?
Geografisch gezien dan. Het zal niet zo zijn dat over 151km de wereld zal vergaan.
Maar dan nog, ook geografisch gezien is het een rare uitdrukking. Zullen de mensen hier nog geloven dat de wereld plat is? Lijkt me niet.
En als er een einde van de wereld is, is er dan ook een begin van de wereld? Zo ja, waar ligt dat begin dan?
Wij begonnen onze fietsreis in het uiterste noorden van Alaska. Maar ook in Alaska noemden ze dat ‘Het einde van de wereld.’
We mogen dus aannemen dat we van het ene einde van de wereld naar het andere einde van de wereld zijn gefietst en dat er geen begin van de wereld is. Althans, die zijn wij onderweg niet tegengekomen.
Toen we in Equador op de evenaar stonden, er een eitje op een spijker konden zetten en het water in twee verschillende richtingen in een afvoerputje zagen verdwijnen, toen noemden ze dat ‘Het middelpunt van de wereld.’ Maar dus niet het begin van de wereld. Waar ligt dat begin dan? Misschien voor ons in Nederland omdat we daar geboren zijn? Joost mag het weten. Sorry Joost!
Nu we hier zo ons blijkbaar tweede einde van de wereld naderen denken we regelmatig na over hoe het zal zijn om weer terug naar het begin van onze wereld te gaan, naar Nederland.
Kunnen we er weer aan wennen om permanent tussen stille muren van beton te slapen in plaats van in een dun gehorig tentje waar je alles van buiten meemaakt behalve de nattigheid, en dat van je buren als je op een camping staat?
Waar je geen vreemde dierengeluiden meer midden in de donkere nacht hoort en waar je niet een duizelende sterrenhemel ziet als je even de behoefte hebt om een boom water te geven.
Maar ook, waar je naakt in bed kunt liggen in plaats van met een dikke jas aan en muts op, zonder dat je het gevoel hebt de volgende ochtend niet levend te halen vanwege een stevige onderkoeling.
Kunnen we er weer aan wennen dat het leven in Nederland tien keer zo snel gaat? De drukte van te volle agenda’s, het georganiseerde en dat overal regeltjes voor zijn?
Gestrest zullen we waarschijnlijk niet snel worden maar kunnen we de relaxte instelling van ‘wat vandaag niet komt, komt morgen wel’ weer deels opgeven?
En het feit dat we ons eigenlijk alleen maar druk hoefden te maken over ‘Hebben we eten en drinken genoeg om de fietsafstand naar de volgende stad of winkel te kunnen overbruggen’?
Het was een erg simpel en overzichtelijk leventje.
En hoe zal het zijn om de indrukwekkende landschappen waar we bijna continue doorheen reisden op te moeten geven? Landschappen die voor ons al bijna als vanzelfsprekend ervaren worden. Nederland heeft ook zeer zeker zijn charmes en mooie plekken, maar we zien toch wel duidelijke verschillen hoor.
Waar we zeker wel aan kunnen wennen is dat we iedereen weer gewoon kunnen verstaan, en wij ook weer worden verstaan. Eerlijk is eerlijk, met de Spaanse taal zijn we wel een beetje klaar. Na meer dan een jaar in Spaanstalige gebieden te hebben rondgereisd verheugen we ons weer op het Nederlands.
Een tweede ding wat we ook zeker weer gaan waarderen is dat we iedereen die we hebben moeten missen weer om ons heen zullen hebben. We hebben jullie gemist!
Daarover, we zijn wel erg benieuwd of we nog steeds op dezelfde golflengte zitten met iedereen thuis.
Zullen ze thuis onze verhalen en enthousiasme snel zat zijn omdat toch alles al op onze website en Instagram te zien was? Valt het überhaupt wel te bevatten hoe verschrikkelijk veel we mee hebben gemaakt in een zo’n relatief korte tijd als je er zelf niet bij was?
En hoe zullen wij zelf tegen Nederland aankijken? Misschien klinken de dingen waar iedereen zich daar ‘in begin van de wereld’ druk om maakt ons, hier zo aan het ‘einde van de wereld’,wel erg vreemd in de oren.
We hebben 1,5 jaar erg minimalistisch geleefd. Zullen we ons nog druk kunnen maken over de kleine dingetjes? De laatste mode, een puike huisinrichting, een mooie auto/motor, het weer of het hectische leven in het algemeen?
We gaan het allemaal meemaken. Wij stappen zo weer op de fietst en trappen relax de laatste paar kilometers erop.
Op naar het einde van de wereld!!!
Voor iedereen thuis, tot snel!!! We houden van jullie ?
Pieter
Jullie kunnen weer terug fietsen …??
Danny meerwijk
En avontuur om nooit meer te vergeten. Geniet van de laatse km ters en voor straks een goede terugreis. En veel plezier in nederland.
Rieks Bodewes
Het einde van de wereld zal voor jullie het begin van de toekomst zijn.
Ik hoop dat alles wat jullie gezien en beleeft hebben zal leiden naar een prachtig en evenwichtig verblijf bij je vrienden en familie .